arch/ive/ief (2000 - 2005)

De stad is, het dorp ook.

Alles is groot. Groter dan ik verwacht had. De stad buiten proportie. De fusie, ook al niet klein. Of wat te denken van de instroom? Zowel van nieuwe bewoners als van dagjesmensen. Nee, alles is groot.
Misschien dat het door de bedrijven komt. Willen zij alles verruimen? Proberen ze hun afzetmarkten uit te bouwen, hun productie te verhogen? Of hebben ze genoeg van de consumptiedwang?
Ik weet het niet, en misschien zal ik het nooit weten. Waar ik wel zeker van ben, dat ik als twijfelaar geboren ben, en het altijd zal blijven. Zekerheden zeggen me niets, nog minder dan politieke partijen.

Alles is klein. Kleiner dan ik verwacht had. Het dorp ineengekrompen, iedereen wil het zo. Men heeft genoeg van het grote. We rijden op kinder- en minifietsen.
Niet dat er veel kinderen zijn. Daar zijn we mee opgehouden, met baby's baren. Misschien vrezen we miskramen. Of nee, daar ben ik wel zeker van... die miskramen zouden er komen.
Onze technologie is niet aangepast. We zijn er te bang van. Technologie is iets voor buitenlanders met diploma's. En ik ben de enige die hen welkom acht.