arch/ive/ief (2000 - 2005)
|
Internationale Jongerenbrigade vertrekt naar Vietnam by Thomas Blommaert Sunday July 07, 2002 at 09:31 PM |
Een honderdtal jongeren is vertrokken naar Vietnam. Niet om er de Westerse toerist uit te gaan hangen, wel om hun steun aan het socialisme te betuigen. De jongeren zullen er onder andere een week lang vrijwillig helpen aan de bouw van de Ho Chi Minh-weg. Solidair vergezelde het deel van de Internationale Jongerenbrigade dat uit Antwerpen vertrok, tot in Schiphol.
Jan de Wachter (22) uit Hoboken: "Ik heb eigenlijk een tijdje
getwijfeld of ik wel mee zou gaan. Eerst wou ik gewoon met een paar vrienden
naar Turkije, dat is iets heel anders, hé (lacht). Maar toen ik van de reis
hoorde, tja… Ik bezocht eerder ook al Cuba en India en dat waren fantastische
ervaringen. Dus is mijn keuze ook niet zo verrassend. Dit is echt een unieke
kans om Vietnam te leren kennen, ik ben enorm benieuwd hoe zo'n
socialistisch derdewereldland er uit ziet. Ik hoop ook kracht op te doen om hier op
het thuisfront de strijd voor vrede en tegen de globalisering verder te zetten.
Hoe mijn omgeving reageerde? Mijn ouders en mijn vrienden waren
onmiddellijk enthousiast. Een paar van mijn buren daarentegen, stonden nogal
sceptisch tegenover de reis. 1.500 euro betalen om in Vietnam te gaan werken,
dat begrepen ze niet zo goed. Maar ja, het is mijn keuze. Ik ben
trouwens vakantiewerk bij De Post gaan doen om mijn reis te kunnen betalen."
Fantastische manier om de mensen daar te leren kennen
"Ik had totaal nog geen plannen om op verlof te
gaan", vertelt Nele Crutzen (25) uit Berchem.
"Maar toen vertelde Hakim, een vriend die zich al had
ingeschreven, over deze reis. We zijn dan samen naar een informatieavond
in Antwerpen gegaan. Dat heeft me wel over de streep getrokken. Ik was
onmiddellijk enthousiast toen ik het programma van de reis zag. Vooral
het vrijwilligerswerk sprak me aan, omdat het een fantastische manier is om
de mensen daar te leren kennen. Wat ik gedaan heb om aan geld te geraken?
Ik heb steunkaarten verkocht en (zucht
diep) mijn bankrekening aangesproken."
"Eigenlijk wil ik met deze reis in de eerste plaats mezelf een beetje
leren kennen", verrast Tjalling Eekman (21) uit Schoten.
"Ik ben benieuwd hoe ik me ga aanpassen aan levensomstandigheden, die toch wel behoorlijk
anders zullen zijn dan we in België gewend zijn. Wij, Westerlingen, zijn zo
gewend aan luxe. Terwijl als we straks aan de Ho Chi Minh-weg helpen, het niet
zo vanzelfsprekend meer zal zijn om pakweg elke dag te douchen. Een
andere reden is dat ik een globetrotter ben. Ik bezocht ook al Cuba en Algerije en
wil zoveel mogelijk van de wereld zien. Echte verwachtingen heb ik niet, neen.
Ik heb bewust niet te veel over Vietnam gelezen, dan kan het ook niet
tegenvallen. (nadenkend) Mijn plan is om gewoon alles op mij te laten afkomen."
Dat de Internationale Jongerenbrigade voor Vietnam
niet alleen uit jongeren bestaat, bewijst de aanwezigheid van Wiebe Eekman uit Schoten. Die is
met zijn 51 jaar de nestor van de groep. Mogen we dat zeggen, Wiebe?
(grijnst) "Ja, hoor, ik ben ook gewoon de oudste. Maar het is prettig vertoeven
tussen die jonge mensen. Ik herken dat enthousiasme van bij mezelf, ik was
namelijk zeer betrokken bij de pro-Vietnam-betogingen eind jaren zestig. Deze
reis is dus ook een mooie gelegenheid om te zien waarvoor ik toen
gevochten heb. Om een balans op te maken, zeg maar. Bovendien meen ik dat ik
wel een zekere taak heb tegenover die jonge mensen. Ik heb door die
betogingen in de jaren zestig en zeventig enorm veel ervaring opgedaan, die wil ik
doorgeven aan de jongeren. Dat is echter niet de enige reden. Ik ben
milieucoördinator van een olieraffinaderij en geloof dat een duurzame
economie onmogelijk is binnen een kapitalistisch systeem. Streven naar winst en
respect voor ecologie gaat gewoon niet samen. Ik ben ervan overtuigd dat dat
in een socialistisch systeem met een planeconomie, wél kan. Dus hoop ik
een en ander te bestuderen ter plaatse."
"Ik was als financieel verantwoordelijke van bij het prille begin
betrokken bij de voorbereiding van de reis",
zegt Tim Rubbens (24) uit Antwerpen.
"Het sprak dus voor zich dat ik mee zou gaan. Waarom ik mee ga? Heb je een
uurtje de tijd (lacht)
? Nee, voor mij is het zeer simpel. Ik wil het socialisme verdedigen. Door
nu mee naar Vietnam te gaan, kan ik achteraf de mensen warm maken en hun interesse
opwekken. Door te vertellen over de gevolgen van de smerige oorlog die de Amerikanen
in Vietnam voerden bijvoorbeeld. Ik kijk ook uit naar de ontmoeting met de jongeren
van de Communistische Partij. Ik ben vooral benieuwd hoe zij zich daar organiseren,
hoe de partij daar concreet werkt, enz..." "Bekijken hoe Vietnam Uncle Sam buiten gebonjourd heeft"
Lise Vandecasteele (19) uit Antwerpen:
"Eerst was ik niet echt van plan om mee te gaan. Maar toen hoorde ik op de Karl Marx-school de
Vietnamese ambassadrice praten. Zij had het over de problemen van haar land en hoe
de Vietnamezen die proberen op te lossen. Toen was mijn interesse echt
gewekt. Ik heb dan in Solidair en Internationale Solidariteit een en ander
gelezen over Vietnam en zo ging de bal aan het rollen. In maart besliste ik
definitief om mee te gaan. Enkele vriendinnen waren ook geïnteresseerd, maar
om allerhande redenen haakten ze uiteindelijk af. Hoe dan ook, de reacties
op mijn beslissing waren zeer positief. Om aan te geld te geraken, schreef
ik bijvoorbeeld een brief naar familieleden. Daarin legde ik hen uit wat ik
in Vietnam ging doen en vroeg hen om wat geld te storten als sponsoring.
Het merendeel is daar trouwens op in gegaan."
"Ik wil gaan bekijken hoe Vietnam Uncle Sam buiten gebonjourd
heeft", grijnst Koen de Brabander (25) uit Zelzate.
"Ik hoorde voor het eerst van de reis op het congres van de PVDA en was quasi onmiddellijk verkocht. Ik
wil zien hoe het socialisme in elkaar steekt, het aan den lijve ervaren, begrijp
je? Dat betekent dus niet een uitleg krijgen van een kader van de
Communistische Partij, maar wel spreken met de gewone mensen. Ik wil weten
hoe mensen daar leven, hoe ze daar roeien met de riemen die ze hebben.
Want Vietnam is wel een derdewereldland natuurlijk. Ik bereid me dan ook
een beetje voor op een cultuurschok, maar dat vind ik `wijs'. Ik heb trouwens
in Zelzate mee een fuif georganiseerd en meegewerkt aan de `Toer de
Frans'. Dat leverde ongeveer 3.000 euro op, een bedrag dat gestort werd op de
rekening van de Internationale Brigade. Geef toe, dat is geen klein bedrag.
Over het algemeen was de respons trouwens goed als ik vertelde dat ik naar
Vietnam ging. Al weet ik niet of dat te maken heeft met dat
vrijwilligerswerk." (aarzelend) "Een paar collega's vroegen bijvoorbeeld of ik een
Vietnamese vrouw ging zoeken." (hilariteit bij de rest)
Herman Westveld uit Gent, met z'n 39 jaar een van de anciens uit
het gezelschap, mag het rijtje sluiten: "Toen ik de leeftijd had van de
meeste gasten die nu meegaan naar Vietnam, speelde ik met het idee om België
te verlaten en te gaan werken in de Derde Wereld. Dat kwam er uiteindelijk
niet van, maar de interesse is altijd gebleven. En volgende maand word ik
veertig. Dat is, zo zegt men toch, een keerpunt in je leven, hé.
(denkt na) Het was dus het ideale moment om mee te gaan. Bovendien ben ik al dertien
jaar actief binnen de PVDA. Ik praat dus veel over een andere maatschappij,
maar ik heb er een abstract beeld van. Ik bezocht weliswaar al het vroegere
Oost-Duitsland, maar dat was na de val van de Muur. Die trip bevestigde
toen trouwens mijn keuze voor het communisme. De mensen vertelden me
dat, hoewel het systeem niet perfect was, ze toch heimwee hadden naar de
DDR. Nu wordt het uiteraard iets anders, want Vietnam is nog steeds
socialistisch. Als Belgische arbeider hoop ik vooral om met Vietnamese arbeiders te
kunnen praten en fabrieken te zien, om zo een goede vergelijking te kunnen maken."