arch/ive/ief (2000 - 2005)

"België telt niet alleen minder werkenden, maar ook beduidend minder werkzoekenden dan het Europese gemiddelde. Bovenop de 60,9 procent werkenden is er in ons land een arbeidsreserve beschikbaar van amper 6,2 procent. Het gaat om werkzoekenden die snel inzetbaar zijn op de arbeidsmarkt. De Europese cijfers bedragen 63,1 en 10,2 procent." Dat lezen we op de voorpagina van de krant De Standaard vandaag. (zie destandaard.be)

Voorts maakt de krant melding van het feit dat er veel mensen zonder papieren werkloos zijn en dat er veel thuiswerekende vrouwen zijn. Een beetje verwarrend is de manier waarop men over "werken" schrijft. Men wekt teveel de indruk dat baanlozen niet werken, waarmee men een aantal vooroordelen bevestigt. Werken buiten het baanloosheidscircuit wekt nog altijd het nodige wantrouwen op, alle commentaar op de bestaande arbeidsmoraal ten spijt. Media dragen de verantwoordelijkheid vooroordelen tegenover activiteiten buiten de reguliere economie weg te werken en vrijwilligerswerk of studie op zich als evenwaardig aan te merken als betaalde arbeid.

De krant heeft het ook over de Hoge Raad voor de Werkgelegenheid. "Volgens Jan Smets, ondervoorzitter van die Hoge Raad, maakt die kleine arbeidsreserve het extra lastig voor België om in 2010 de Europese doelstelling van 70 procent werkenden te behalen." Oh, ja? Wat is er zo lastig aan "arbeidsduurvermindering met loonbehoud" (zoals vakbonden vaak bepleiten), gekoppeld aan een sociale hervorming van het belastingsstelsel? Niets, dacht ik zo. Tenzij we natuurlijk de huidige verrechtsing in Europa als onoverkomelijk beschouwen.
De Standaard meldt vandaag ook dat er vanuit de SP.A pogingen worden ondernomen om Europa socialer te maken. Allemaal goed en wel, maar moet men niet eens eerst voor eigen stoep gaan vegen in plaats van te vertrouwen op de Europese Unie? De EU is toch niet te vertrouwen? Wat met de tweehonderd sociale banen die door een subsidievermindering in Antwerpen in gedrang komen bijvoorbeeld? Kan men daar eens niet iets aan doen? De stad Antwerpen heeft nood aan een sociaal beleid, niet aan verrechtsing. Of beter gezegd.. Antwerpen heeft geen nood aan een beleid maar aan veel propaganda voor een economie in zelfbeheer en een municipalisering van de productiemiddelen, maar zover zijn we nog lang niet..