arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het wetsontwerp over de bijzondere opsporingsmethoden dat op het bureau van Verwilghen ligt en dat opsporingstechnieken bepaalt zoals- observatie, infiltratie en informantenwerking, inkijkoperatie, gericht afluisteren, onderscheppen van post, uitgestelde tussenkomst en het inwinnen van informatie over bankrekeningen en transacties- zorgt voor heel wat kritiek, ook bij de regeringspartners. Vooral de vraag voor welke misdrijven bijzondere opsporingsmethoden kunnen worden ingezet zorgt voor heel wat discussie. De opsporing wordt bijzonder genoemd omdat ze de fundamentele grondwettelijke rechten kunnen aantasten. Volgens het wetsontwerp kunnen deze methoden worden toegepast op een grote groep misdrijven waarvan zelfs misdrijven waarop slechts 1 jaar gevangenisstraf staat. Het is in feite een kopie van de wetten die nu worden gebruikt in de VS tegen een brede waaier van criminaliteit: terrorisme, drugsverkoop en -gebruik, grote vissen en kleintjes. Vooral de vrees dat die wet ook tegen politieke tegenstanders kan gebruikt worden is gegrond.

Justitieminister Verwilghen wil er toch mee doorgaan. Agalev en de SPA vinden dat dit te ver gaat en zien de toepassing enkel mogelijk op zware misdrijven. Ook de Raad van State heeft het wetsontwerp al een zwaar bekritiseerd omdat dit de meest fundamentele rechten op de helling zet. De Liga voor de Mensenrechten voert hier rond reeds enige tijd campagne .
Dinsdag diende de VLD een amendement in waarin het toezicht op de bijzondere opsporingstechnieken nog meer worden beperkt. Het gebruik van de opsporingsmethoden kunnen dan enkel nog achteraf worden gecontroleerd door een onderzoeksrechter en niet meer door de raadkamer en de kamer van inbeschuldigingstelling .
De commissie justitie waarin het wetsontwerp nu wordt besproken is een van de laatste fasen vooraleer de wet gestemd kan worden in de kamer.