arch/ive/ief (2000 - 2005)

Op dinsdag 28 mei om 10 u in de morgen zijn zo'n 250 gevangenen van module 1 (dat is nagenoeg iedereen van de module) van de quatre camins gevangenis een protestactie begonnen. Zij zijn in werkstaking gegaan voor onbepaalde tijd, d.w.z. zolang er niet wordt ingegaan op een serie van eisen samengevat in 12 punten. De staking is zo massaal omdat ook gevangenen met een verlofpas aan de actie deelnemen, zij riskeren door hun participatie zowat alles. Het is geleden sinds 1993 dat er nog zo'n massale participatie was aan een actie in één en dezelfde gevangenis. De staking van de "gekruiste armen" (huelga de brazos caidos) bestaat uit het passief verzet van de gevangenen die weigeren de dagelijkse jobs, atelierwerk, … uit te oefenen. Er is een stakingscomité gevormd dat dreigt het protest uit te breiden door eventueel een hongerstaking te beginnen of te weigeren in de cellen te gaan als er niet op de eisen wordt ingegaan of als men zou trachten de stakingsgolf te onderdrukken.
Enkele van de 12 eisen zijn de volgende:
-Afschaffing van de verholen FIES (art. 93 R.P.). De gevangenen vermoeden dat de hervormingen die uitgevoerd worden in module 5 dienen om een FIES module met een capaciteit van 80 plaatsen mogelijk te maken.
-Vrijlating van terminaal zieke gevangenen (toepassing van het art. 60 van de oude Codigo Penal)
-Verbetering van de hygiënische en sanitaire condities in de gevangenis.
-Vergoedingen voor het werk dat de gevangenen realiseren.
-Een einde aan de valse beloningen en van het SAM systeem (ingevoerd door de vorige raadgever voor Justitie Núria de Gispert) die de gevangenen tot verklikken provoceren, aanklachten, beschuldigingen tegen andere gevangenen,…. Dit systeem geeft beloningen aan de gevangenen die collaboreren.
-Gedaan met de mishandelingen en folteringen. Het verdwijnen van de handboeien in de gevangenis.
-Einde van de "speciale protocoles" die het gebruik verhinderen van de sportzaal, ateliers, of open ruimtes door "presos fuguistas"(gevangenen die men als vluchtgevaarlijk beschouwd).
-Verbetering van de kwaliteit van het voedsel.
-Ontvolking van de gevangenis.
-…
De situatie in module 1 is gespannen en begint zorgelijk te worden. De binnenplaats ligt vol afval en dit zal zich blijven opstapelen zolang de gevangenen weigeren die op te kuisen. Vandaag, woensdag 29 Mei, moesten de bewakers het eten opdienen aangezien de gevangenen dit weigerden en eens gegeten bleven de borden en etensresten in de eetzaal na de weigering van de gevangenen om op te ruimen. De afval stapelt zich op en de hygiënische omstandigheden worden steeds slechter.
Vandaag, woensdag 29 Mei, was er ook een ontmoeting tussen het stakingscomité en de Directeur en Onderdirecteur van de Penitentiaire Instellingen. De Directeur heeft zich enkel verbonden om de interne problemen op te lossen. Noch dit veronderstelde compromis noch de ontmoeting op zich heeft het stakingscomité kunnen overtuigen en het heeft de aanwezigheid gevraagd van de raadgever van Justitie van Catalonië en verschillende bemiddelaars. Ook werd de aanwezigheid van het Rode Kruis gevraagd als waarnemer.
Het stakingscomité heeft ook haar vrees geuit voor mogelijke repressieve maatregelen tegen de protestactie. Het gevaar bestaat dat bezoeken geweigerd zullen worden de volgende dagen, en ook bestaat de mogelijkheid dat een groot aantal gevangenen met dwang overgeplaatst zullen worden om de staking te breken. Het stakingscomité zei niet te weten wat haar antwoord zal zijn op pogingen om de staking te onderdrukken.
Wat betreft de berichtgeving in de media, heeft het stakingscomité gecommuniceerd met een journalist van "El País" in de nacht van 28 mei om de staking aan te kondigen, maar deze heeft het bericht begrepen zoals hij wilde en schreef dat het protest reeds dezelfde nacht was beëindigd. In ieder geval was dit het enige bericht dat is verschenen, hetgeen de muur van stilte aantoont die wordt opgetrokken rond het massale protest in de gevangenis.
___
Volgens de LAATSTE BERICHTEN (we zijn nu een week later) hebben poltie-eenheden nog dezelfde dag (29 Mei) de gevangenis bestormd en de opstand neergeslagen. Alle gevangenen werden naar hun cellen gedreven en bleven daar de hele dag (30 Mei) opgesloten. Zo'n 20 gevangenen werden overgeplaats naar Ponent (Lleida), zij arriveerden daar in lamentabele toestand, zonder kleren en blootvoets, 7 of 8 van hen werden geboeid aan handen en voeten opgesloten. Anderen werden getransfereerd naar de Modelo gevangenis en vertoonden duidelijke sporen van verwondingen, ook zij zouden later zijn overgeplaatst naar Ponent. Een 60-tal gevangenen werden als "aanstichters" aangeduid en zij zouden allen overgeplaatst worden. Het is duidelijk dat dit nog maar de eerste stap is in de represaillemaatregelen.

De media zijn nu toch beginnen te berichten over de actie en de problemen in de gevangenissen. Zij houden het echter bij de officiële versie van de feiten. Het zou gaan om "een groep "gevaarlijke" gevangenen die in opstand kwamen omdat ze betaald wilden worden om de vloeren te schrobben" en die "bedwongen" werd door de politie en de gevangenisautoriteiten. De hoofdverantwoordelijke voor de Catalaanse gevangenissen, Ramon Parès, ontkende dat de muiterij het gevolg was van de overbevolking, het gebrek aan personeel of de verslechtering van de interne leefomstandigheden. Wel zou de gespannen situatie in de gevangenissen volgens hem te wijten zijn aan de nieuwe Penale Code van 1995 (die leidde tot langere gevangenisstraffen, minder vrijlatingen, etc.), en … aan de "externe acties van radicale groepen die de gevangenen ondersteunen en communicatiestructuren met de gevangenen hebben"! …

Opnieuw wordt met geen woord gerept over wat de gevangenen zelf vertellen. Al meer dan twee jaar wordt er in de media gezwegen over de talrijke collectieve en individuele acties die de gevangenen al die tijd uitvoeren in de gevangenissen over heel Spanje, zoals laatst nog de hongerstaking in Maart waar een 500 gevangenen aan deelnamen, of de maandelijkse vastenacties, of de gevangenen die in protest hun mond dichtnaaiden of ledematen amputeerden, … Men kijkt liever de andere kant op als de gevangenen zelf spreken en men gelooft wat men wil geloven: dat er geen geweld en foltering is in de gevangenissen, geen isolatieregimes, geen exploitatie van hun arbeid, geen verspreiding over het grondgebied ver van hun familie en vrienden, geen onmenselijke opsluiting van gevangenen die ongeneeslijk ziek zijn, geen gevangenen die decennia - langer dan het wettelijk bepaalde maximum van 20 jaar - worden vastgehouden, …

Ondanks het neerslaan van de opstand in 4 Camines, ondanks de nieuwe dreigementen aan het adres van de steungroepen, is er geen twijfel dat de strijd van de gevangenen doorgaat, totdat de stilte is doorbroken, totdat alle muren zijn gesloopt.

Meer nieuws later.