arch/ive/ief (2000 - 2005)

Wat gaat het verbod van de DHKPC betekenen? De Turkse regering probeert al jarenlang de strijd van het volk te onderdrukken door middel van bloedvergieten, folter, massamoord en grootscheepse arrestaties. Het is de Turkse staat tot nu toe niet gelukt dit doel te bereiken hoewel ze duizenden mensen heeft gemarteld en op illegale wijze heeft vermoord. De Europese instituties en het Europese Gerechtshof voor Mensenrechten zijn hier ook zeer goed over geinformeerd De Turkse staat die zijn doel niet bereiken kon door bloedbaden probeert nu een andere oplossing uit. Ze wil een verbod op de DHKP-C in Europa erdoor drukken. Daarom bedreigt de Turkse staat heel openlijk de Europese landen. Iedere keer als ze met een autoriteit van doen hebben herhalen ze dezelfde eis: verbied de DHKP-C ... Hoewel in heel Europa en over de hele wereld iedereen het ware gezicht van Turkije kent, geeft Europa, in verband met zekere economische belangen en onder de druk van Amerika het groene licht. En wat gebeurt er als zulk een verbod uitgesproken wordt? Deze vraag kunnen wij ook omgekeerd beantwoorden. Wat doen wij in de landen waar we niet verboden zijn? Wij proberen in de landen waar wij niet verboden zijn zo goed mogelijk te berichten en bekendheid te geven aan de gebeurtenissen in ons land, de schendingen van de mensenrechten, van democratische rechten, in de publiciteit te brengen. In ons land worden mensen in de gevangenissen levend verbrand, de politiebureaus zijn in werkelijkheid folterkamers. In deze folterkamers worden de mensen systematisch gefolterd, verkracht, bedreigd, uitgescholden. Wij brengen dat in de publiciteit en proberen de mensen hiervoor ontvankelijk te maken. In ons land heerst staatsterreur, de staat kan er niet zonder. Er wordt ook niet echt geprobeerd dit te verdoezelen. Als de mensen bijvoorbeeld de straat op gaan om voor hun doodnormale rechten op te komen worden ze totaal in elkaar geslagen, door de politie neergeschoten. In het geval dat ze levend of gewond opgepakt worden, worden ze in de folterkamers opgesloten. Dat proberen wij de mensen te vertellen. Als men onze organisatie verbiedt, betekent dat, dat deze misdaden tegen de menselijkheid in de doofpot worden gestopt en de stem van ons volk, dat onder deze terreur lijdt, tot zwijgen gebracht wordt. De misdaden tegen de mensheid kunnen dan veel makkelijker plaatsvinden. Is dat wat Europa wil? De mensen zullen daar gemarteld worden, maar hier mag er niet over bericht worden? Turkije handelt tegen het internationale recht maar niemand hier mag er iets van opvangen. WAT GEBEURT ER ALS MEN ONS ZOU VERBIEDEN? We zullen deze vraag eenvoudig beantwoorden, we zullen doorgaan met hetzelfde werk. Dat is ons natuurlijkste, ons fundamentele recht. Wij zouden niet zeggen, het is verboden om je druk te maken. Vanwege martelingen, dus, zullen wij zwijgen terwijl daar een deel van de bevolking gemarteld wordt. Wij weten zeer goed dat ieder mens waar hij of zij ook is een geweten heeft. Wij zullen onder alle omstandigheden een beroep doen op dit geweten. Komt men in de gevangenis als men zegt dat er in de gevangenissen wordt gemarteld of er een kameraad wordt doodgemarteld? Dat maakt niet uit, wij zouden het zeggen, wij zouden zelfs de prijs daarvoor betalen. Maar, hoe en aan wie zullen die regeringen die ons verbieden de smaad en de schande kunnen uitleggen, de folter verdedigen, massamoorden legitimeren en onmenselijke behandeling negeren. Deze organisaties plegen in eigen land terreur, wij zijn tegen de terreur, dus verbieden wij ze. Wie zal deze demagogische frasen geloven? Als men dan tegen terreur is, is dat dan een manier om terreur te bestrijden? Wat is terreur eigenlijk? Folter, bloedbaden, verbod van democratische rechten, is dat geen terreur? Als dat onder de categorie van terreur valt dan is het de staat van Turkije die dat uitoefent. Als je tegen terreur bent, verbied dan de Turkse staat! Met al hun consulaten vertegenwoordigers en ambassades zijn ze diep in uw land binnengedrongen. Verbied toch de Turkse staat. Houd ze voor dat ze in Turkije terreur uitoefenen. Zeg toch tegen hen dat uw gerechtshoven voor mensenrechten haar ettelijke malen wegens schendingen van de mensenrechten veroordeeld hebben, dat werd dus door het Europese gerechtshof hoogstpersoonlijk geconcludeerd. Wat blijft er nog over te doen? Het enige wat er nog hoeft te gebeuren is de uitvoering van de eigen rechtspraak. Dat betekent het verbreken van alle diplomatieke betrekkingen met de Turkse staat en alle ter beschikking staande rechtsmiddelen tegen haar te gebruiken. Kom op Europa, houd je toch aan jullie eigen wetten. Zijn jullie in staat jullie eigen wetten uit te voeren, ondanks de VS? Het wordt nog erger. In het parlement van Turkije zitten vandaag de dag dozijnen civiel fascistische moordenaars. Deze moordenaars werden ook volgens de rechtspraak in Turkije voor schuldig verklaard, zijn daarvoor gestraft. Deze moordenaars maken nu de wetten, oefenen door middel van deze wetten terreur over ons volk uit. Deze terreur wordt met voorbedachte rade, hierarchisch georganiseerd, systematisch uitgevoerd. Europa voer toch uw wetten uit. Zet toch de Turkse staat op jullie terreurlijst. Of is niet alleen jullie rechtsorde maar ook jullie geweten buiten werking geraakt. Of zijn jullie wetten na bilaterale gesprekken met Turkije niet meer van toepassing. Want in de eerste plaats Duitsland, maar ook andere Europese landen, zien ons als een gevaar voor hun belangen in binnen en in buitenland. Wij zouden hun veiligheid in binnen- en buitenland in gevaar brengen. Hierover kan men slechts lachen. Om te beginnen zijn wij geen gevaar, maar zelfs dan nog, wat heeft dat met de binnenlandse - en buitenlandse veiligheid van uw land te maken als men het martelen, het massamoorden, de verkrachtingen openlijk aan de kaak stelt? Of is uw binnenlandse- en buitenlandse veiligheid afhankelijk van de bereidheid van de folterende moordenaars? Wij richten ons tot alle Europeanen. Uw regeringen moeten u geen deelgenoot maken aan martelingen, bloedbaden en moord. Laat het niet zo zijn dat uw geweten afstompt en de bevolking in Turkije vernietigd wordt door de terreur. 23 april 2002 Devrimci Halk Kurtulus Cephesi Amsterdam Informatieburea