arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vandaag liggen de openbare diensten overal ter wereld, ook in België, zwaar onder vuur ten gevolge van de neoliberale ideologie. Historisch gezien, kwam de uitbouw van de openbare diensten, mede door de groeiende sterkte van de arbeidersbeweging, pas op gang na de Tweede Wereldoorlog. De achterliggende filosofie was gebaseerd op het besef dat alle inwoners van het land, en niet alleen de gegoeden, recht hebben op diensten van sociale voorzorg, cultuur, gezondheidszorg of betaalbaar onderwijs. Wanneer dergelijke diensten onderhevig zouden zijn aan de wetten van de markt, dan zou de aanbieder zijn prijs afhankelijk kunnen maken van zijn kosten. Dit ten koste van de minder-begoeden of van geografisch geïsoleerde burgers.

Vanaf midden jaren '70 kreeg de neoliberale globalisering vrij spel. Onder invloed van de 'Washington-consensus' (= liberaliseren, privatiseren en dereguleren) werd de jacht op de openbare diensten voor open verklaard.

'Privatisering' betekent de verkoop van overheidsbedrijven aan de privé.

Een bijzonder geval is de sluipende privatisering van de openbare diensten zelf: gezondheidszorg, watervoorziening, onderwijs, enz. Sinds enkele jaren zet de EU de nationale overheden onder druk om de concurrentie te laten spelen in de openbare diensten. Het adagium luidt nu dat men concurrentieel moet blijven in de vrijgemaakte markt.

Vandaag overheerst de ideologie dat het algemeen belang het best gediend wordt door het privé-initiatief. De slogan "alles wat privé is, is beter, veiliger en goedkoper" is een nieuwe akte van geloof geworden. En elke burger wordt verzocht dit dogma kritiekloos te slikken.

Is privatiseren van publieke diensten dan zo slecht? Gaan de werknemers en de gewone burger hier niet beter van worden?

Neen, integendeel ! Daarom is het dringend noodzakelijk om een halt toe te roepen aan de praktijken van liberalisering en privatisering van openbare diensten en collectieve voorzieningen.

Omdat het multinationaal en speculatief privé-kapitaal alleen uit is op winsten voor de aandeelhouders en dat alleen maar kan door hogere productiviteit en lagere kosten. De praktijk leert ons dat dit gebeurt met ontslagen en afvloeiingen, lagere lonen en na een tijd ook hogere prijzen.

Eind juni moeten alle leden van de Wereld Handelsorganisatie (WTO) hun verlanglijstje opgeven inzake gewenste privatiseringen. Het is dan ook 1 voor 12!

Het wordt tijd om in actie te komen (liefst samen met de vakbonden) en de bevolking te informeren over de gevolgen van de verkwanseling van openbare diensten (en publiek bezit) aan private poenpakkers.

In de maand mei zal Attac Vlaanderen samen met Attac Wallonie-Bruxelles ludieke en andere acties voeren en informatie verspreiden in 12 steden.

Op de volgende webpagina vind je de actie-kalender. Er is zeker ook een actie in jouw buurt.
http://www.attac.org/belgie/gats/kalender.html

In het archief van onze site vind je talrijke achtergrondsteksten over privatiseringen en de GATS.
http://www.attac.org/belgie/archief/2002-01.html

Wie zich verder wil verdiepen in de GATS, vind op de volgende pagina diverse interessante links.
http://www.attac.org/belgique/agcs_gats.html