arch/ive/ief (2000 - 2005)

Maximilien Averlaiz: "De samenzwering bleek goed voorbereid. Alles begon met een oproep tot algemene staking voor woensdag 10 april, door een perverse alliantie van de patroonsorganisatie FEDECAMARAS en de corrupte vakbond Central de Trabajadores de Venezuela (CTV). De grote privé-media hielpen een klimaat scheppen van spanning. Ze hitsten de bevolking op tegen de regering. Toch bleek de staking grotendeels een mislukking. Slechts op enkele plaatsen staakten de arbeiders. Op andere plaatsen sloten de patroons gewoon hun fabrieken, zodat de arbeiders niet aan de slag konden gaan.

Na de eerste stakingsdag verlengden Fedecamaras en CTV hun staking voor onbepaalde duur, en riepen op voor een betoging op 11 april. Tijdens die reactionaire betoging, verzamelden zich ook grote groepen medestanders van president Chaves in Miraflores, om zijn ‘Bolivariaanse revolutie' te verdedigen. Massa's armen uit de buitenwijken zakten af naar het regeringsgebouw om hun president te steunen.

Chaves garandeerde steeds het recht op betoging voor de oppositie, en riep zijn medestanders op niet in te gaan op de provocaties. Tegelijk klaagde hij de grove mediamanipulatie aan.

Terwijl Chaves donderdagavond via radio en TV een toespraak hield, werd de volgende fase van het destabilisatieplan in gang gezet. De verantwoordelijken van de rechtse oppositie dreven hun betoging richting Miraflores, waar de progressieven zich hadden verzameld. Hun doel was duidelijk: er moest bloed vloeien!

Daarom gaf de regering de opdracht aan de nationale garde om tussen beide groepen betogers te gaan staan, om rellen te vermijden. Op dat ogenblik begon een aantal scherpschutters te schieten op de pro-Chaves betogers. Ze hadden zich opgesteld op de hoge gebouwen tweehonderd meter verwijderd van de volkstoeloop. De eerste twee doden vielen onder de verdedigers van hun populistische president.

Dan vielen de rechtse betogers de nationale garde aan en begon ook de hulppolitie van de burgemeester van Caracas, de extreemrechtse Alfrede Peña, op de pro-Chaves betogers te schieten. Het geweld werd uitgelokt om de contrarevolutie mogelijk te maken. De meerderheid van de doden vielen onder diegenen die Chaves verdedigden.

In de nacht van donderdag op vrijdag, kwam de volgende stap. Een groep van de nationale garde, en een belangrijk deel van de legerleiding keerden zich openlijk tegen president Chaves, en namen het TV-kanaal van de staat over. De nationale en internationale massamedia zijn het belangrijkste instrument geweest van deze staatsgreep, die werd georchestreerd door de rijke elites met directe steun van de Verenigde Staten."

Achtergrond bij de strijd in Venezuela, Colombia en Ecuador vind je in Internationale Solidariteit, Colombia, maart 2002. Het nummer kan besteld worden op 02/50.40.140.