arch/ive/ief (2000 - 2005)

In het openlucht Amfitheater do Sol was het vrij rustig.
Enkele honderden waren tegen 5.30 uur (voor de meesten is dat midden in de nacht) samengekomen voor een Medidación por la Paz. Deze interreligieuze bijeenkomst had namen als Frei Betto en Leonardo Boff op de affiche.

Maar de drie uur durende meditatie was vooral een beleving, een belevenis.
Rustgevende muziek, instrumentaal, werd afgewisseld met overwegingsteksten en meditatieoefeningen.
Vooral die laatste straalden kracht uit. Je concentreren op je ademhaling en langzaam bewegen, trachten de aardstralen aan te voelen; het zijn voor rationele Europeanen geen gewone dingen.
Hare Krishna, boedhistische monniken, afrikaanse dansers, bevrijdingstheologen en biddende moslims wisselden elkaar af. Bij momenten was het werkelijk muisstil. Toen tijdens een van deze meditaties plots een regenboog
verscheen, maakte een bijna mystiek enthoesiasme zich meester van de aanwezigen.

Kunstenaressen voor de vrede, verenigd in de groep 'Ir-mano Artistas Latinoamericas' legden de band tussen het belang van de schepping en de vrede.
Op het eind van hun optreden werd ik uitgenodigd in een kleisteen een boodschap te schrijven. De zo verzamelde stenen zullen in een kunstwerk worden verwerkt.
Om 8.30 gaven alle aanwezigen elkaar de hand en zongen zacht een Portugees liedje. Het gevoel van verbondenheid werd tot slot vastgelegd door een warme knuffel met je buren. Op de terugtocht naar
het congrescentrum besefte ik dat deze meditatie een goed evenwicht geeft in de werkzaamheden van het Forum. Discussiëren, actie voeren en studeren kunnen - wat mij betreft - verrijkt worden met een spirituele dimensie.

Bij aankomst bleek de conferentie 'Migranten en Vluchtelingen' niet op de aangeduide plaats door te gaan. In het grote auditorium zaten enkele tientallen mensen te discusiëren over Timor. Dergelijke zogenaamd laatste
wijzigingen of verkeerde informatie blijkt wel meer voor te komen zodat mensen een andere keuze moeten maken. Wie dat meer meemaakt, geraakt wel eens de moed kwijt.

Het gevorderde uur suggereerde me dan de informatiemarkt en ander standwerk te bezoeken. Een variëteit aan initiatieven prijst haar waar aan; een bont gezelschap van artisanale kunst, naast politieke pamfletten, sjaals en
T-shirts. Soms frons ik wel even de wenkbrauwen als bepaalde stands nog linkser willen zijn dan hun buurman.
En rood is de kleur die opvallend aanwezig is.
Eén T-shirtverkoper heeft Che Guevara, Lenin, Stalin, Marx en Engels broederlijk naast mekaar liggen.Stalin past alleszinshet minst in het rijtje, naar mijn smaak.

De middagtijd wordt door verschillende groepen aangegrepen om zich te tonen, letterlijk dan. Ze staan als het ware in de rij om een meestal kleurrijke manifestatie op te zetten, begeleid met opzwepende muziek. Gisteren blies
een groep vrouwen op groene toeters, maar voor hun mond hadden ze een karton met gekleurde lippen aamgebracht. Hun boodschap was duidelijk gericht tegen elke vorm van fundamentalisme. Ik stnd naar deze processie te kijken, toen een deelneemster haar buur enthoesiast wees op de badge van Sociaol Alert, die ik hier steeds draag.
Een opsteker!

Vanmiddag waren de Argentijnen nog eens erg actief en vormden een echte protestbetoging tegen de huidige gang van zaken in hun land.
Ook een echte carnavalgroep veroverde de harten van het publiek.
Zij hadden in hun stoet een bijzondere plaats gegeven aan een groep gehandicapten.

Na de middag volgde ik de eerste dag van de tweedaagse 'Jongerenforum voor een Andere Wereld'.
Het enthousiasme was aanstekelijk. De vele sprekers brachten duidelijk een boodschap en onthielden zich van diepzinnige lezingen. Dat bracht meermaals de zaal in vuur en vlam. Een emotionele, geanimeerde bijeenkomst met zo'n duizend jongeren. De meesten zijn boos, heel kwaad zelfs. Want ze zien dat een beloftevolle wereld hen gestolen wordt door het alles beheersende kapitalisme.
Eigenlijk klinkt hier steeds dezelfde boodschap, maar wellicht gelukkig voor de jongeren wordt ze anders
gebracht.
Pedro is om zes uur stipt op de afspraak. Hij is in Latijns-Amerika verantwwordelijk voor de KAJ-werking. We hadden afgesproken wat bij te praten.
Bij een frisdrankje en een kommetje vers fruit vertelde Pedro gedreven over zijn werking. Vooral de concrete situatie van concrete jongeren houdt de KAJ bezig.
Op een viertal terreinen willen ze echt actief zijn: jonge arbeiders, werkloze jonge arbeiders, jongeren (vooral vrouwen in de informele arbeid, en minderwaardige arbeid. De slechte economische situatie dwingt ook jongeren in overlevingsstrategieën. Soms leidt dat zelfs tot prostitutie. De KAJ geeft veel aandacht aan vorming, in de eerste plaats om jongeren te leren met andere jongeren in contact te komen en hen aan te spreken over concrete jongerenproblemen.
Dicht bij de realiteit dus; ermidden in!

Pedro is bovendien blij te kunnen melden dat de samenwerking met CLAT en met WBCA zeer goed verlopen. Vooral met het WBCA leidt dat tot gezamenlijke initiatieven.

Terug 'thuis' vertelt Enrique uitvoerig over de werkwinkel 'Participatieve democratie' die hij volgde. Ik had nochtans gedacht dat die morgen zou plaatsvinden.
Maar Emrique is een overtuigde. 'Twintig jaar geleden was Porto Alegre een puinhoop. En zie wat met echte betrokkenheid van de mensen mogelijk is!"

Ik zal alleszins proberen me de volgende dagen hierover beter te informeren.
Want moeten we in België de politieke betrokkenheid van de bevolking ook niet verhogen?

Jef Van Hecken