arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zaterdag 26 januari in de vroege uurtjes van de dag…

Zo'n 25.000 strijdvaardige betogers uit de wijken van de federale hoofdstad en de buitenwijken van Buenos Aires sluiten stilaan een dag af van op nationaal niveau georganiseerd verzet. Op dat moment treedt de federale politie gewelddadig op om de terugtocht vanuit de Plaza de Mayo van de laatste betogers uit de volkswijken te bestrijden. Dit gebeurt op de kruising van de Av. de Mayo met de Av. 9 de Julio. Deze repressieve actie, waarbij rubberkogels en traangas worden ingezet tegen de buurtbewoners die zich snel terugtrekken onder een zware regenbui, is goed te volgen.

Wat in het oog valt, is dat de politie mensen in de rug aanvalt, terwijl ze niets anders doen dan terug te keren naar hun huizen. Op hun gezicht valt duidelijk af te lezen dat ze verbaasd zijn over het optreden van een twintigtal geüniformeerde politiemannen, bijgestaan door een vijftiental agenten in burger, die zich eerst groeperen alvorens in de massa te verdwijnen. Waarom deze acties werden ondernomen door de "wanordediensten" weet ik niet; het was echter duidelijk dat enkel het om een excuus ging om geweld te gebruiken.

Men kan aan de hand van de beschrijving hierboven veronderstellen dat de politiemannen niet aan het wachten waren op geweld, maar dat ze het geweld vanuit hun rangen voorbereidden.

Een beetje is er een verzamelpunt voor een twaalftal volgeladen celwagens van de infanterie, gemotoriseerde agenten en agenten in vaste dienst, om de Av. de Mayo in de richting van de Plaza de Mayo te nemen. Terwijl ze vooruitrijden, schieten ze constant. Ze hebben het duidelijk gemunt op de achtergebleven betogers op de Plaza. Onderweg schieten ze onophoudelijk op de mensen die in zijstraatjes gaan schuilen.

Ondertussen komen groepen buurtbewoners uit het noorden van de stad aan op de Plaza de Mayo. Ze zijn de allerlaatsten die naar dit plein toe stappen, terwijl het plein leegloopt. Ze dragen spandoeken van de volksvergaderingen van Viaducto Carranza, Belgrano, Nuñez, en zo meer. Ik leg er de nadruk op dat ze vooruit gaan en het plein geweldloos willen bezetten, zoals dat voorheen door de andere groepen was gedaan. Ze kloppen op hun potten en pannen en zingen. De politie komt er dan aan met haar legertje en haar geweld en stormt aan tegen de buurtbewoners die net aankomen. Op dat moment regent het ook heel hard. Net als op de Av. de Mayo en de Av. 9 de Julio, zijn de mensen verrast door een dergelijk gewelddadig optreden.

Nu zijn ook de gezangen en het geklop gestopt en neemt het lawaai van de gasontploffingen en de geweerschoten van de "sociale onveiligheidsdiensten" de bovenhand.

Dit is een bewijs dat de regering hopeloos op zoek was naar een dergelijke afsluiting van de protestacties. Ze beweren dat ze het gemunt hebben tegen straatvechters, terwijl ze laf schieten op families met hun kinderen. Journalisten die deze feiten volgden deelden ook in de kloppen, en hun materiaal en hun bewijzen werden afgenomen. Bewijzen van een hopeloze poging tot repressie, terwijl de dag in absolute kalmte was geëindigd.
Wat je uit dit verslag kan onthouden, is dat de mensen niet bang zijn voor de gewelddadige elementen, maar wel voor de laffe en moordzuchtige federale politie en infanterie. Niemand keurt het breken van ramen goed, dat is klaar en duidelijk. Maar wat nu stilaan duidelijk wordt, is wie nu echt gewelddadig is, en in dit geval is dat de staat en haar steeds zwakkere regeringen tegenover de organisatie van het volksverzet.

Ondanks dat alles groeien de mobilisaties nog steeds, en de mensen uiten hun verontwaardiging tegenover deze staat met haar repressief apparaat.

http://www.argentina.indymedia.org:8081/front.php3?article_id=9185&group=webcast