Sabena, een georganiseerde misdaad

Net zoals vele andere arbeiders viel het plotse ‘falen' van Sabena me zeer zwaar.
Toch was het niet de 1ste keer dat de loontrekkenden van dit land, die toch de meer dan overgrote meerderheid van de bevolking uitmaken, moeten vaststellen dat in deze maatschappij loon naar werken een niet bestaand begrip is. De sluiting van Renault enkele jaren terug, was voor vele arbeiders die nog in het sociaaloverleg geloofden een meer dan bittere wake up call. Maar hoe groot de terechte verontwaardiging onder de bevolking hierover ook was, politieke gevolgen bleven uit, zoals ze al jaren uitblijven. Beloften werden gemaakt, maar nu, jaren later, is het meer dan duidelijk dat geen van de heren en dames burgerlijke politici ooit de intentie hadden ze ook in daden om te zetten.
Nee, niet het patronaat en de aandeelhoudersgroepen zijn de oorzaak, wij zijn het, de arbeiders, die maar blijven weigeren de ‘realiteit' onder ogen te zien. Niet de logica van de zogenaamde vrijemarkteconomie is fout, maar de sectoren onder overheidscontrole. Met de privatisering van deze zou alles wel terug gezond worden. Dat is toch wat die politici beweren.
En nu is Sabena niet meer.
Het zoveelste slachtoffer van een bewust doorgevoerde politiek door de opeenvolgende regeringen. Of het nu christen-democraten, of liberalen zijn, met de leiding van de sociaal-democratie als volgzame knechten in hun kielzog, steeds is er een constante: haar hardnekkige en slaafse houding t.o.v. die kleine groep die 's lands' economie bezit. Ook de toch zo progressieve groenen, die jarenlang beweerden ter linkerzijde van de SP/PS te staan, bleken eens in de regering weinig meer te zijn dan overijverige dienaren van het kapitaal.
En wat krijgen we dan te horen? Sabena was verlieslatend, Sabena slaagde er niet in om winsten te maken, …
Maar welke boodschap hebben haar werknemers hieraan? Is het de taak van de arbeider zich op te offeren ten gunste van de nooit stoppende gulzigheid naar winst van het patronaat? Is het de taak van de loontrekkende zich de logica van de aandeelhouder eigen te maken terwijl hij/zij moet terugvallen op een werkloosheidsuitkering?
En moeten wij enig geloof hechten aan Graaf Lippens en co, met hun leugenachtige reddingspoging? …ik denkt toch van niet!
Wanneer gaat dit alles stoppen? Moeten we met lede ogen blijven toekijken hoe de NMBS, de Post en de Lijn de volgende zijn om ‘gered' te worden door privatisering?
Zijn wij, die overgrote meerderheid van loontrekkenden, het uiteindelijk niet die objectief genomen de echte macht over het arbeidsproces in handen hebben?
Na Sabena moet het voor iedereen duidelijk zijn: indien de elite zonder enig gevoel van schaamte en medeleven er niet voor terugschrikt om 12.000 arbeiders gelijktijdig de werkloosheid in te jagen, dan is niemand van ons nog veilig.
De regering zal ons niet beschermen, die gaat rustig door met haar privatiseringswaanzin, ongeïnteresseerd in het leed dat hieruit voortkomt. Willen we onze jobs en toekomst beschermen, dan zullen we het zelf moeten doen. Dan zullen we binnen de vakbonden ons een mondigheid moeten eigen maken en een stop moeten eisen aan de praktijken van de leiding en de bureaucraten. Dan zullen we de traditionele wapens van de arbeiders terug boven tafel moeten halen: die van solidariteit, staking en strijd. En, indien de vakbondsleiding maar blijft beweren dat we ‘realistisch en redelijk' moeten zijn, dan is het aan ons om hen er opnieuw aan te herinneren in wiens dienst ze horen te staan. Te lang hebben we ons in slaap laten wiegen terwijl onze rechten meer en meer werden afgebouwd in naam van het sociaal overleg.
De teerling is geworpen, na Sabena is er geen weg terug.
Daarom dat ik als afsluiter nog deze oproep wil doen aan alle jongeren en arbeiders die genoeg hebben van de schanddaden voortkomend uit het kapitalisme, om zeker deel te nemen aan de anti-globalisatieprotesten van 13 en 14 december. Allen die, zoals mezelf, zondag aanwezig waren op de betoging te Zaventem weten dat de stemming op diepgaande wijze aan het keren is. Allen die te Gent meebetoogden met de vakbonden, weten dat genoeg genoeg is en dat de pogingen tot misleiding en verraad door de vakbondsleiding ditmaal niet meer zullen worden aanvaard.
Na de moord op Sabena, zullen de protesten van 13 en 14december te Brussel het voortouw nemen in de strijd tegen het mondiaal kapitalisme.
De anti-globalisatiestrijd is niet een van losgeslagen hooligans, maar van jongeren en arbeiders, die er zich van bewust worden dat ze moeten terugvechten, willen ze nog een toekomst hebben. Wat de vakbondsbureaucratie ook mag beweren, vandaag vinden arbeiders en jongeren elkaar in dezelfde strijd. Zoals de leuze van de syndicalisten internationaal al eeuwen luidt: Verenigt staan we sterk!
December 13 en 14 zullen hiervan het bewijs zijn. Allen naar Brussel!

arch/ive/ief (2000 - 2005)