arch/ive/ief (2000 - 2005)

"In solidariteit met de slachtoffers van geweld in NY en de wereld", zo stond het op het spandoek dat de stoet trok. Dat gaf gelijk de algemene teneur aan van de "vredeswandeling". Want het half dozijn woordvoerders dat wij aanspraken, spreekt zijn afschuw uit voor de terreuraanslag van 11 september in New-York. Maar het verwijst tegelijk ook - ieder in zijn eigen bewoordingen - naar de vele duizenden slachtoffers van het geo-politieke spel van de grootmachten.

Ludo De Brabander en Nicole (?) van de organisaties "Vrede" en "Forum voor Vredesactie" - bij de initiatiefnemers voor de optocht van vandaag - zeggen min of meer gelijkluidend dat een oorlog indruist tegen alle internationale rechtsprincipes. Hun argumentatie kort samengevat : de aanslag van S11 was een criminele en geen oorlogsdaad, en moet niet met een militaire vergelding beantwoord worden maar met international rechtsprincipes. Daarvoor zou een Internationaal Straf-Tribunaal aan het werk moeten gaan.
Een militaire oorlogs-actie is dus absoluut niet op zijn plaats. De Brabander
zegt dat de activering van artikel 5 van het NATO-handvest (alle lidstaten schieten een aangevallen collega militair te hulp) een gevaarlijk precedent schept omdat alle NATO-staten nu collectief en ver weg van het NATO-grondgebied gaan interveniëren. Hij vraagt ook hoe België op een geloofwaardige manier kan bemiddelen, nu het zich achter de militaire logica van de NATO heeft gezet.

Kris Merckx van de Partij van de Arbeid motiveert zijn aanwezigheid met de zin : gerechtigheid, geen oorlog. Men neemt terecht 3 minuten stilte in acht voor de slachtoffers van de WTC-aanslag, maar met evenveel recht herdenkt men de honderdduizenden slachtoffers van het embargo tegen Irak. De inzet van de oorlog die er nu staat aan te komen, reikt volgens Merckx veel verder dande jacht op terroristen. Hij verwijst naar een editoriaal in de Wall Street Journal - "de grootste kapitalistische krant" - waar te lezen stond dat "het een strategische blunder zou zijn indien men nu Irak niet zou aanvallen". Dit wordt dus andermaal een oorlog om olie.

Jozef De Witte en Pierre Galand van de Vlaamse en Waalse koepels van ontwikkelingsorganisaties ("11.11.11" en "CNCD") stellen dat de politici zich flagrant vergissen als ze denken het terrorisme met een oorlogsgeweld te kunnen bestrijden. Oorlog heeft nog nooit vrede gebracht, zegt De Witte. In dit geval heeft hij de grootste twijfel of een militaire actie het terrorisme kan doen stoppen. Maar als de remedie niets kan doen aan de kwaal, waarom wil men dan toch absoluut de remedie toedienen ? Galand stelt de vraag : wat is terrorisme ? Landen of volkeren die vechten voor onafhankelijkheid of soevereiniteit riskeren samen met de "terroristen" in dezelfde zak gestopt te worden. Men is dat "amalgaam" al aan het maken. De oplossing moet gezocht in respect voor de internationale legaliteit. Il faut se battre contre le terrorisme, zegt Galand, maar binnen een internationaal wettelijk kader. Hij vreest ook dat dit conflict de kloof tussen Noord en Zuid nog breder en dieper zal maken. De Muur is gevallen, aldus Galand, we moeten alles doen om te beletten dat er aan de Middellandse Zee een nieuwe muur komt tussen Noord en Zuid.

Dat waren een paar stemmen van - toegegeven - bekende koppen. Daarnaast liepen er zeer uiteenlopende gezelschappen mee, met opgemerkte groepen met Palestijnse, Turkse en Tsjetsjeense vlaggen, Vrouwen in het Zwart, Internationaal Verzet, en helemaal achteraan een Vredesbus. Van de traditionele politieke partijen zagen we niemand, maar Bert Anciaux zou er geweest zijn. Agalev is als regeringslid gebonden aan het Belgische Artikel-5-engagement in het NATO-aanvalspakt, het heeft naar het schijnt wel sympathie getoond voor de vredeswandeling. Maar tegenover de militaire opbouw die er nu aan de gang is, koopt men met binnenskamerse sympathie geen vrede.