arch/ive/ief (2000 - 2005)

Hoe kijk je terug op 19 oktober?

Lydie Neufcourt. Ik ben ontzettend tevreden. 19 oktober wordt een belangrijk moment voor het verzet tegen het asociale Europa. 20.000 mensen namen deel aan deze dag: 's ochtends betoogden 2.000 scholieren, in de namiddag 7.000 syndicalisten en de Manifeest stoet van 's avonds lokte 12.000 mensen. Het was een kleurrijke, strijdbare bedoening ­ met straattheater, onze rode draak, drumbands, soundsystems, Duizenden jongeren protesteerden tegen de oorlog.

Het was het beste antwoord dat de beweging kon geven op de angstpsychose die de overheid creëerde. Verhofstadt en de Gentse burgemeester Beke (SP) zorgden ervoor dat de universiteit, de scholen, zelfs de Decascoop werden gesloten. Dat is nog nooit gebeurd. Handelaars kregen een brief waarin ze werden aangeraden hun zaak te sluiten. Er werden 3.500 agenten, gepantserde combi's en helikopters ingezet. En toch hebben 20.000 mensen moedig hun recht op protest opgeëist. Zonder al die angstverhalen waren het er ongetwijfeld nog meer.

Waaraan is dat gigantische succes te danken?

Lydie Neufcourt. Ik denk dat recente actualiteit daar veel heeft toe bijgedragen. Er waren de aanslagen van 11 september, de gruwelijke oorlog tegen het Afghaanse volk en de golf van ontslagen en herstructureringen die volgden. Dat heeft mensen bewuster gemaakt. Het maakte vooral jongeren nog opstandiger tegen het huidige systeem.

Dat zag je in de Manifeest-betoging. Verschillende organisaties spraken zich duidelijk uit tegen de oorlog. De Muur tegen militair Europa, het lijkentapijt op het Wilsonplein: een fantastische actie!

Ruim veertig verenigingen namen deel aan de organisatie.

Lydie Neufcourt. Dat op zich was een succes. O19 heeft gewerkt in de geest van Genua: eenheid in de verscheidenheid. Oorspronkelijk waren een viertal debatten gepland. Uiteindelijk zijn het er in die laatste twee weken misschien 25 geworden. Honderden vooral jonge mensen namen er aan deel. Dat zorgde voor een enorme dynamiek en voor een rijke en open debatcultuur, waarin elke organisatie met haar alternatief over "een ander Europa in een andere wereld" aan bod kwam.

De PVDA was op bijna alle debatten, telkens deelden we de folder van O19 uit. Ook voor ons communistisch alternatief was er veel openheid. Dat merk je aan de meer dan 500 Europa-magazines die we verkochten, aan de honderden mensen in ons Ché-nge the world jasje, aan het enthousiasme achter de Red Dragon van onze PVDA-jongeren.

Iedereen is blij dat er geen incidenten waren. Verhofstadt zegt dat "het besef is doorgedrongen dat geweld altijd een foute boodschap is".

Lydie Neufcourt. Dat is straf! Zelfs na de vernedering die hij op zijn eigen top opliep toen Duitsland, Frankrijk en de Britten onder elkaar beslisten wat Europa zal doen in de oorlog, wil hij niet luisteren naar de eisen van de beweging. Na elke betoging zegt deze regering dat ze blij is dat er geen incidenten waren maar ze gaan door met hun beleid. De 5.000 vredesmanifestanten in Brussel waren nog maar net thuis of ze hoorden dat België zijn onvoorwaardelijke steun geeft aan de oorlog in Afghanistan.

Vlak voor de top in Gent zegden de groenen dat ze de Amerikanen zouden tegenhouden. Resultaat? Op het eind van het Manifeest schaarde de EU zich volledig achter de verderzetting van de oorlog. Hetzelfde geldt trouwens voor Sabena of het spoor: de regering doet verder alsof er niets aan de hand is. De mensen zijn echt kwaad, de regering speelt met vuur.

Hoe moet het nu verder?

Lydie Neufcourt. O19 wordt ongetwijfeld een enorme aanzet - voor al wie deze keer nog bang was - om op 14 december mee naar Laken te trekken. We hebben nog twee maanden te gaan. Maar er is nog heel wat werk voor de boeg. Ook naar de vakbonden toe. Op de Manifeest betoging waren 800 syndicalisten. Dat was nog het belangrijkste die dag.

Die vakbondsmensen doorbraken immers de apartheid die hun leiders willen opleggen. Een delegee was getroffen door het verschil tussen beide betogingen, "nogal wat anders dan de processie vanmorgen", zei hij. We moeten hen nu steunen om de werknemers in bedrijven en kantoren duidelijk te maken dat wat hen overkomt te maken heeft met Europa. Het worden twee boeiende maanden.