11 september 2001

De aanval op het World Trade Centrum en het Pentagon was, uit menselijk oogpunt, een tragedie. Duizenden onschuldige mensen werden gedood en tienduizenden nabestaanden werden, emotioneel en soms ook materieel, in de diepste ellende gedompeld. Niemand kan ongevoelig blijven voor zoveel menselijk leed.

Die aanval was ook een schokkend voorbeeld van het gebruik van geweld voor politieke doeleinden. Of het nu gaat om oorlogsgeweld of terrorisme, elk gebruik van geweld dient, steeds en overal, principieel te worden afgekeurd. De mens zal pas echt mens worden, wanneer hij zal geleerd hebben dergelijke conflicten op te lossen op vreedzame manier.

Maar dat alles neemt niet weg dat de eerste en voornaamste verantwoordelijkheid voor deze bloedige aanslag, berust bij Amerika zelf. Vanuit een (vals) gevoel van onkwetsbaarheid, en met een ongeëvenaarde morele arrogantie, hebben de opeenvolgende Amerikaanse regeringen sinds vijftig jaar systematisch en onverbiddelijk misbruik gemaakt van hun technisceh en financiële superioriteit om - rechtstreeks of bij tussenpersonen - miljoenen mensen uit te buiten, te vernederen en te verdrukken. Zij schrokken nooit terug voor marteling of moord, en in Dresden en Hiroshima joegen ook zij honderdduizenden onschuldige mensen de dood in. Er loopt één ononderbroken en gruwelijke lijn van machtsmisbruik en geweld, van Dresden en Hiroshima, over Indonesië, Cuba, Vietnam, Turkijë, Griekenland, Libanon, Chili, ARgentinië, Nicaragua, Granada, Panama, Irak en Servië, tot de dagelijkse tragedie van Palestina. Er is, in de recente geschiedenis, haast geenenkel gruwelijk conflict, waar ook ter wereld, waarvoor Amerika niet - openlijk of verborgen - de uiteindelijke verantwoordelijkheid draagt.

Wanneer een volk dan, machteloos en moe getergd, uiteeindelijk naar het enige wapen grijpt dat hem overblijvt, de blinde terreur, dan moet deze reactie ongetwijfeld op principiële grond worden veroordeeld. Maar deze veroordeling is pas verrechtvardigd, wanneer men de uiteindelijke verantwoordelijkheid legt bij hen, die deze terreur hebben uitgelokt, ook al zijn zij zelf er het slachtoffer van.

Het is onjuist te proclameren, zoals de Amerikaanse regering en haar Westerse bondgenoten dit deden na 11 september, dat het terrorisme de grootste bedreiging is van de 21ste eeuw. De grootste bedreiging is de onrechtvaardigheid : het misbruik dat de sterkere maakt van zijn macht, om de zwakkeren te onderdrukken en hun rechtmatige verzuchtingen te negeren en te dwarsbomen.

Een nog grotere vergissing is, te denken dat het terrorisme kan worden bestreden met militair geweld. Geweld baart geweld, in een steeds grotere kringloop. Het terrorisme kan slechts effectief worden bestreden door een rechtvaardige interantionale politiek te voeren, die de vrijheid en de welvaart van alle volkeren beschermt en bevordert.

De grootste bedreiging van de mensheid in de 21ste eeuw, is het Amerikaans imperialisme en zijn mondiaal kapitalisme !

arch/ive/ief (2000 - 2005)