arch/ive/ief (2000 - 2005)

GESCHIEDENIS VAN DE CONTROLE EENHEDEN
(Voordracht gegeven door Ms. Bonnie Kerness op de Northeast hoorzitting over Control Units, 27 April 1996)

Een Controle Eenheid is een gevangenis in de gevangenis. Het is een plaats waar mensen worden geplaatst niet voor wat zij hebben gedaan, maar eerder voor wie zij zijn en voor wat zij geloven. Hoewel de specifieke omstandigheden in controle eenheden kunnen variëren, is het doel van de eenheden gevangenen te breken door spirituele, psychologische en/of fysieke aftakeling.... Tesamen met willekeurige plaatsing, wordt een controle eenheid gekenmerkt door jaren van isolatie van zowel de gevangenis als van de buitenwereld door individuele isolatie of isolatie in kleine groepen. Mensen in deze eenheden spenderen 23 tot 24 uren per dag in complete sensorische deprivatie...

Het gebruik van eenzame opsluiting in de gevangenissen van de V.S. begon in 1829 en het werd gauw duidelijk dat mensen in isolatie vaak leden door mentale ineenstorting. Daarom werd kort daarop de algemene praktijk van isolatie in de gevangenissen van de V.S. verlaten...
De federale regering rechtvaardigde de bouw van de nieuwe isolatiegevangenis in Florence, CO door te stellen dat het de "meest roofzuchtige" gevangenen van de V.S. onderbrengt... dit is een leugen ...

De ontwikkeling van controle eenheden kan teruggevoerd worden tot de tumultueuze jaren van de burgerrechtenbeweging, de Vietnam oorlog en de gevangenenrechtenbeweging. Tegen 1974 hadden zowel de federale gevangenis in Marion, IL, en het California departement of Corrections isolatie afdelingen die men controle eenheden noemde... En nu in 1996 zijn er meer dan 40 controle eenheden of controle eenheden gevangenissen over heel het land, tot het punt dat Human Rights Watch in haar rapport van 1991 over "Gevangenisomstandigheden in de Verenigde Staten" concludeerde dat: "Misschien het meest verontrustende aspect van de mensenrechten situatie in de V.S. gevangenissen is een trend die we observeren die 'Marionisatie' zou kunnen worden genoemd... de opsluiting... wordt geregeld door gevangenisambtenaren zonder onafhankelijke supervisie en leidt tot een situatie waarin gedetineerden in feite tweemaal worden veroordeeld; eenmaal door de rechtbank tot een bepaalde periode van opsluiting; en de tweede maal, door de gevangenisadministratie, tot bijzondere harde omstandigheden. Deze tweede veroordeling is onbeperkt - enkel gelimiteerd door de duur van de eerste algemene veroordeling - en wordt opgelegd zonder het voordeel van verweer..."

Wanneer we spreken over de geschiedenis van controle eenheden, moeten we ook nadenken over mensen als Ojore Lutalo... die zijn elfde jaar in een controle eenheid ingaat. Ojore vertegenwoordigt duizenden mensen die in zintuiglijke deprivatie-cellen werden geplaatst op basis van wie zij zijn en wat zij geloven. Over heel het land vinden we in deze eenheden vroegere leden van de Black Panthers, vroegere leden van Black Liberation Army formaties, Islamitische militanten, Puerto Ricanen vechtend voor onafhankelijkheid, leden van de American Indian Movement, gevangenisadvocaten en gevangenisactivisten. Nauwelijks de "meest roofzuchtige" gevangenen zoals de regering ons wil laten geloven. De geschiedenis van de controle eenheden is onveranderlijk verweven met de geschiedenis van diegenen die zich verzet hebben tegen de sociale problemen van deze regering. In 1978 verklaarde Andrew Young dat de V.S. gevangenissen "honderden, misschien duizenden mensen die ik zou kategoriseren als politieke gevangenen" vasthouden. De roep van verontwaardiging van de regering was oorverdovend, en Mr. Young werd gedwongen zijn uitspraak in te trekken. De regering echter gaf toe dat het een spionageprogramma had ontwikkeld, COINTELPRO genaamd, dat als doel had de Black Panther Party en andere radicale krachten in de jaren zestig en zeventig te verlammen, en het is geen toeval dat de komst van de controle eenheden parallel loopt met het gebruik van COINTELPRO door regeringsinstanties...

Controle eenheden zijn duidelijk strafmaatregelen en aantoonbaar ook foltering. Zij belichamen het centrale gevaar voor de mensenrechten dat de constitutie diende in te tomen - arbitraire staatsmacht, en het is het groeiende gebruik van die arbitraire staatsmacht dat mij zo beangstigd. De behandeling en bewaking die gevangenen in de controle eenheden ondergaan is meer dan onmenselijk. Het gaat om fysische en psychologische foltering. Als we dieper ingaan op het bestaan van zulke praktijken, kunnen we niet omheen de politieke functie die zij dienen. De politie, de rechtbanken en het gevangenissysteem dienen allen als mechanismen voor sociale controle.

Gevangenissen weerspiegelen tegelijkertijd de struktuur van een samenleving en de natuur van de strijd tegen die struktuur. Vele van de mannen en vrouwen die in controle eenheden leven zijn visionairen van een meer rechtvaardige, menselijke en niet-racistische samenleving. Voor het grootste deel zijn zij politieke dissidenten, gevangenisactivisten en gevangenisadvocaten. Ik geloof dat de regering getracht heeft een muur van stilte rondom hen te bouwen. Dat is niet verbazingwekkend, degenen onder ons die zich voor hen uitspreken bevinden zichzelf vaak onder één of andere vorm van regeringsbewaking. De algemene situatie in het land in termen van groei van controle eenheden, de omstandigheden erin en het aantal mensen opgsloten in isolatie/zintuiglijke deprivatie verslechterd...

Ik ben ervan overtuigd geraakt dat de politiek van de politie, de rechtbanken, de politiek van het gevangenissysteem en de politiek van de controle eenheden, de politiek van de sociale controle is - en het raakt ieder van ons zodanig dat het tot actie oproept. Het strafrechtsysteem dat deze plaatsen beheerd moet hun voortbestaan zoals zij nu functioneren in vraag stellen. Het Congres moet haar autoriteit over het Bureau van Gevangenissen uitoefenen. Maar bovenal moet het publiek erkennen dat wij alle in zekere zin "bewakers" zijn en wij allen de verantwoordelijkheid hebben de feiten na te gaan en te handelen op basis van de kennis die we winnen...

Dank u

(Vertaald door het Anarchist Black Cross - Gent, uit het pamflet "Uses and Effects of Control Unit Prisons. Bonnie Kerness interviews Sundiata Acoli and Jalil Muntaqim. Hearings on Control Unit Prisons in the U.S.", P.A.C. Publications, 1996, te verkrijgen bij het abc-gent, net zoals de - eveneens engelstalige - brochure "Control Unit Prisons")