arch/ive/ief (2000 - 2005)

"IK GA IN HONGERSTAKING"

Op 13 September, zal ik een hongerstaking tot de dood beginnen.

Gevangenen over heel Texas die opgesloten zijn in segregatie en verhoogd veiligheidseenheden zullen het voedsel weigeren dat geleverd wordt door het gevangenissysteem van Texas. Ikzelf tesamen met deze mannen, en ja, ook vrouwen, zullen hongeren. Sommigen van ons zoals mijzelf zullen onze harten en geesten voorbereiden op zelfs meer dan enkel een hongerstaking. Wij zullen dit zien als een DODENVASTEN.

Ik voel dat ik niets anders meer heb om voor te leven onder de bestaande omstandigheden. Ik heb een punt bereikt waar ik bereid ben mijn leven te riskeren om de veranderingen te bewerkstelligen die we nodig hebben in het Texas Departement van Corruptie.

Waarom is deze bittere taak noodzakelijk -- kan je je afvragen? Waarom zouden mensen bewust beslissen zichzelf op de pijnbank te leggen? Werkelijk zichzelf, hun lichaam en fysisch welzijn in gevaar brengen. Hun leven zelfs.

Wij zullen hongeren omdat onze behandeling en onze omstandigheden niet alleen onmenselijk zijn, maar zelfs als ongrondwettelijk worden beschouwd door de Federale Hoven van het Oostelijk District van Texas.

Gevangenen in eenzame opsluiting over heel Texas worden voor jaren vastgehouden; zelfs voor decennia zonder enige bekommernis voor hun mentale of fysieke welzijn. Deze omstandigheden zijn zonder twijfel contraproductief t.o.v. elke intentie om te corrigeren of te rehabiliteren.

Ik zal hongeren omdat ik niet wens te leven zoals we nu gedwongen worden te leven. Verhongeren en dood zijn een aanvaardbare uitkomst vs. de voortdurende mentale waanzin en totaal isolement dat we dagelijks in de ogen kijken. Onze omstandigheden zijn niet beter dan opgesloten te zijn in een GRAFTOMBE.

Vele mannen en vrouwen hebben onbewust het breekpunt bereikt en gegrepen naar extreme en vaak fatale acties. Deze omstandigheden creëren mentale aftakeling die resulteert in zo'n ernstige depressie dat gevangenen zichzelf kerven, hun polsen en armen opensnijden, zelfs hun eigen keel oversnijden.

Velen worden gevonden opgehangen aan de tralies van hun cel. Een vriend van mij hier in de Eastham gevangenis verhing zich op 1 Januari 2000. Hij smeekte om uit de segregatie te worden gehaald. Hij schreeuwde dat "Zij eraan komen om hem te pakken". Hij zei hen dat het allemaal hun fout was. Hij had letterlijk zijn verstand verloren door langdurige eenzame opsluiting. Zij lachten met hem. Zeiden hem dat hij zich geen zorgen hoefde te maken want niemand zou hem pakken. Het was een grap voor de bewakers en voor de medische staf. Zij trokken zich niets aan van hem. En voor hen gedroeg hij zich normaal HIER BINNEN. Mijn vriend Houston Martin verhing zich in de morgen van het Nieuwe Jaar 2000. Niemand weet ervan, dus niemand geeft erom.

Wat moeten we doen? Wat zal hen doen luisteren? Waarom geeft niemand erom? Omdat ze ons verborgen hebben achter een ijzeren gordijn zodat niemand echt weet wat er aan de gang is. Hoeveel meer als Houston Martin moeten er sterven in deze eenzame cellen waar ze ons hebben weggesmeten? Hoeveel meer mannen en vrouwen zullen hun verstand verliezen omdat zij het niet meer aankunnen?

Ik zal hongeren omdat ik bereid ben mijn leven op het spel te zetten uit eigen keuze. Ik maak deze beslissing terwijl en omdat ik het nog bewust kan. Omdat ik mijn verstand niet wil verliezen en eindigen met mij het leven te benemen zoals Houston en zovele anderen hebben gedaan.

Diegenen die zelfmoord hebben gepleegd, hebben dit gedaan om te ontsnappen aan de werkelijke hel die ze van deze plaatsen hebben gemaakt. Texas ligt ver onder de federale maatstaven en het is veel te laat dat er iets gedaan wordt om dit probleem te verhelpen. Ze hebben een gezegde hier in isolatie wanneer een gedetineerde dood of gemutileerd in de cel wordt gevonden: HET GAAT ENKEL OM EEN "GEÏSOLEERD" INCIDENT

Sid hawk Byrd #872404
Eastham Unit / POB 16
Lovelady, TX 75851 - 0016
USA

Voor meer info: http://www.ironhousesupport.f2s.com.
of het ABC-Gent