arch/ive/ief (2000 - 2005)

Foto 2

Na enkele uurtjes zonnen en zwemmen aan het strand, en na een verfrissende douche stapten we enthousiast zingend de bus op. Volle bussen jongeren reden naar het stadium. Duizenden deelnemers van over de hele wereld, massa's jonge uitgelaten Algerijnen stroomden aan het stadium toe.

Terwijl we wachtten om het stadium op te kunnen maakten we meteen kennis met andere delegaties : Zweden (Foto 1), Tsjechen, Cubanen, Palestijnen, Koreanen, Vietnamezen, duizenden anderen zijn naar Algiers gekomen om te discussieren over de strijd tegen het imperialisme, om contacten te leggen, om zich te amuseren, enz.
Nog voor het eigenlijke spectakel begon waren de deelnemers laaiend enthousiast. We discussieerden met Congolese studenten, we dansten op de opzwepende ritmes van de Syrische muzikanten, tientallen jonge Algerijnen kwamen ons fotograferen bij ons groot spandoek met Che, ze wilden ook weten waarom we op 14 december massaal gaan betogen in Brussel. We deelden enkele honderden kranten, die we speciaal voor het festival maakten uit, we wisselden adressen uit, we gingen enkele studenten van de Palestijnse delegatie interviewen.

En toen, toen was het onze beurt om een toer te maken door het immense stadium. Met 16 jongeren een stadium met zeventigduizend man begroeten ! ! We waren wild enthousiast ! We zongen als waren we met honderd. We keerden ons verschillende keren naar het publiek en "chargeerden" ook (Foto 2). Het publiek reageerde uitgelaten (Foto 3 en 4)! We haalden er zelfs het Algerijnse journaal mee.

Na onze optocht konden we zelf plaats nemen op de tribunes. We zagen er andere deelnemende delegaties optrekken : Duitsers, Engelsen, Marokkanen, Indiërs, Tanzanianen…. Vooral de Palestijnen kregen massaal applaus. De solidariteit met de strijd van de Palestijnen is hier erg groot. (Foto 5, de Palestijnen in de tribune.)

Na de optocht van alle deelnemende landen, was er een toespraak van Bouteflika, de Algerijnse president. Veel hebben we er niet van begrepen, maar we merkten toch dat er erg weinig Algerijnen luisterden, en dat hij hier en daar uitgejouwd werd. « C'est un discours, il parle, il promet plein de choses, mais en realité beaucoup de gens chôment, les jeunes ne trouvent pas de boulot, même avec un diplôme… » vertelde een Algerijnse student ons. De Algerijnse regering gehoorzaamt steeds meer aan de wetten opgelegd door de Wereldbank en het IMF. Allerlei sectoren worden geprivatiseerd. De levensomstandigheden gaan erop achteruit…

Na de toepsraak was er een gigantisch spektakel dat verzorgd werd door het Instituut Voor Schone Kunsten. Het was een choreografie die een oorlog om water uitbeelde tussen twee volkeren. Ook een oorlog tussen traditie en moderniteit. Indrukwekkend, prachtig, maar met een helaas erg weinig progressieve boodschap. Vrede werd namelijk gebracht door een soort engel, die uit een nok van het stadium aan een kabel naar beneden kwam… Het geheel werd afgesloten met een spetterend vuurwerk.
Om drie uur ‘s morgens kwamen we na lang wachten op vervoer, terug aan op de campus. Vermoeid, maar blij dat het Vijftiende Wereldjongernfestival gestart is!

Foto 1