Gevangenen uit G.B. roepen op tot solidariteitsacties

Op 30 juni overleed de 22 jarige Zehra Kulaksic na 221 dagen zonder vaste voeding. Zij is de vijfde persoon dat sterft in de hongerstaking georganiseerd door TAYAD (organisatie van ouders en vrienden van politieke gevangenen) in solidariteit met de Turkse politieke gevangenen. Haar dood brengt het aantal doden op een totaal van 53, zowel door hongerstaking of gevangenen vermoord door de Turkse staat bij het bloedbad tegen de protesterende gevangenen op 19 december 2000. De gevangenen gaan verder met hun protest tegen de poging van het regime om hen uit te schakelen door hen in isolatiecellen te steken binnenin de nieuwe F-type gevangenissen.

Oproep tot internationale solidariteit

Velen onder jullie zullen de moedige strijd om leven en dood in de Turkse gevangenissen volgen. In de FIES kwartieren in Spanje (Isolatie-eenheden) hebben gevangenen onlangs een initiatief in solidariteit met de Turkse gevangen en als steunoproep voor hun eigen drie eisen, gelanceerd. Dit initiatief, gesteund door gevangenen in frankrijk, Griekenland en Baskische en Koerdische gevangenen, is in de vorm van een hongerstaking elke eerste zaterdag van de maand. De drie eisen van de FIES gevangenen zijn de volgende:

1. Het einde van de FIES-eenheden
2. Een einde aan de verplaatsingen, waarbij gevangen ver weg van hun familie worden geplaatst
3. De vrijlating van alle ernstig zieke gevangenen en diegenen die reeds meer dan, 20 jaar zitten omwille van hun politieke overtuigingen of hun militante houding.

In solidariteit met onze kameraden in de Turkse gevangenissen en diegenen die vechten voor gerechtigheid wereldwijd, stellen we voor om een initiatief te nemen zoals de Spaanse gevangenen: een hongerstaking iedere eerste zaterdag van elke maand.

Sinds de ontsnappingen in Whitemoor en Parkhurst in 1994 en 1995 is er een poging om de Britse gevangenisstrijd eens en voor altijd neer te slaan; een uitputtingsoorlog die ze allesbehalve gewonnen hebben. Door deze eenvoudige daad uit solidariteit nemen we een eerste stap naar het hernieuwen van de strijd en bevestigenen we onze menselijkheid.

Net als de FIES gevangenen, hebben wij drie redelijke en mogelijke eisen voor onszelf:

1. Een minimum van 1 uur dagelijkse oefeningen in open lucht. Het is schandalig dat op een tijdstip wanneer gevangenen terug met twee of drie worden opgesloten in een cel, de tijdsduur voor dagelijkse oefeningen wordt teruggebracht tot een half uurtje.
2. Het recht voor alle gevangenen hun eigen kledij te dragen. Twintig jaar nadat Bobby Sands en zijn kameraden stierven tijdens een hongerstaking, staat het recht om eigen kledij te dragen nog steeds niet ingeschreven in gevangenis reglementering. Hierdoor wordt het dragen van 'dagelijkse kledij' door de gouverneurs beschouwd als een privilege dat ieder moment kan terug getrokken worden. Dat gebeurt dan ook steeds vaker bij gevangenen die in 'isolatie' worden gezet.
3. De afschaffing van verplicht werk. We zien momenteel een groeiende uitbuiting van gevangeniswerk door private ondernemingen en de staat. Indien gevangenen verkiezen te werken in ruil voor een vergoeding dan moeten ze daar de keuze toe hebben, maar verplicht werk is niets minder dan slavernij.

Dit zijn de drie eisen die wij voorstellen. We vragen alle militante gevangenen, diegenen die niet versmacht zijn door staatsrepressie, al diegene die niet verkocht zijn door het 'gatlekkers charter' van het "Incentives and Earned Privileges Scheme", al diegene een instinkt hebben voor solidariteit en de moed hebben op te staan tegen onderdrukking, deze voorstellen te steunen. Ons aantal is misschien klein maar we hebben de mogelijkheden te groeien. Zeg het door. Steun het protest. Het verzet begint hier.

arch/ive/ief (2000 - 2005)