arch/ive/ief (2000 - 2005)

Geweld of democratie, is het zo eenvoudig?

"Als er golven zijn, dan is er schuim"

Rookwolken boven de stad, brandende voertuigen, vernielde uitstalramen, gemaskerde jongeren en bedreigde politieagenten. Dat beeld werd ons door bepaalde media op het netvlies gebrand. Sommige politici gebruiken dat beeld handig in hun poging de beweging te splitsen. Geweld en Genua, een antwoord vanuit de buik van de julibeweging.

Omdat de acht grote heren er zélf naar verwijzen, moeten we het eerst over democratie hebben, vooraleer we over het geweld kunnen spreken. De geweldige zucht naar inspraak die over onze planeet waait, van de Koreaanse arbeiders tot de Braziliaanse boeren, van de Italianen in nepjobs tot de milieubeweging in Kyoto bracht 300.000 mensen op de been in de grootste Italiaanse havenstad.
De G8 beweren ons te vertegenwoordigen: "Wij hebben altijd de rechten van de volkeren op legitiem protest gerespecteerd. Wij erkennen en loven de rol die het vredevol protest en argument heeft gespeeld. Maar we veroordelen sterk en absoluut het geweld en de anarchie van een kleine minderheid hier in Genua. Het is van vitaal belang dat democratisch verkozen leiders, die wettelijk miljoenen mensen vertegenwoordigen, elkaar kunnen ontmoeten om gemeenschappelijke belangen te bespreken."1

Geen inspraak maar kogels
Maar wat heeft de top opgeleverd? Verhofstadt blijft beweren dat de regeringen van de acht hun noodlottige politiek onverstoord verder zullen zetten. De liberalisering heeft resultaten opgeleverd en we moeten op die weg verder gaan, klonk het.
En waar is het democratisch recht wanneer de G8 een rode zone creëren, de toegangswegen sluiten en de akkoorden van Shengen opschorten? Op dat verlangen naar democratie heeft de heersende klasse geantwoord met 18.000 ordetroepen, 15 helikopters en zeven oorlogsschepen. Op het massale protest antwoordde ze in een taal van traangas, gevangenissen en twee stalen kogels die Carlo Giuliani van het leven beroofden.

Het is normaal dat tegenover al dat staatsgeweld de weerbaarheid groeit, van de gehelmde marsen van de COBAS en CUB basisvakbonden over de fanfares van Reclaim The Street tot de ingepakte Tutte Bianchi die met actie hun rechten willen vrijwaren: "Wij willen niet langer jammeren maar in de tegenaanval gaan."
En dus wordt ook de alleenheerschappij over het geweld in vraag gesteld. Een zekere Soy4life schreef me: "Is het niet te verwachten dat jongeren rebelleren tegen het monopolie van geweld dat met leger en politie tegenover hen staat? Met spijt moet ik vaststellen dat velen vast genesteld zitten in een al te burgerlijk wereldbeeld: 'geweld mag enkel door het repressie-apparaat gebruikt worden', en wij moeten dan maar vreedzaam en politiek correct op onze kop laten zitten, of zelfs laten schieten. Ikzelf was zeer kritisch omtrent geweld. Na Göteborg en Genua had ik ook iets van 'ach, geef hen er ook maar eens van langs'. Ben ik dan gemanipuleerd door politieprovocateurs? Neen. Men zou evengoed over manipulatie kunnen spreken als men geweldlozen zonder kritiek hoort napraten wat de media hen voorkauwen."2

Duizenden manifestanten hebben geprobeerd het ijzeren gordijn rond de G8 te doorbreken. Dat verzet is terecht. Een kameraad schreef me: "Wanneer betogers willen optrekken naar de vergaderplaatsen van de machthebbers is het onvermijdelijk dat de ordetroepen dit trachten te beletten. Dergelijke confrontaties zijn een leerschool. Nu wordt mei '68 geromantiseerd door de burgerij en als passé voorgesteld. Maar vergeten we niet dat Paris Match, Le Figaro en de TV toen bijna unaniem het geweld van de 'gauchisten' veroordeelden."
Natuurlijk waren en zijn er provocaties en is er niet goed te praten vandalisme bij dergelijke bewegingen. Als er golven zijn, dan is er schuim. Als de communisten de leiding hebben van een dergelijke beweging stellen zij alles in het werk om provocaties te verhinderen.

Staat en revolutie
In Genua stond geen revolutionaire beweging op straat, maar een massabeweging op zoek naar inspraak en een alternatief. De weg naar de andere maatschappij, het socialisme, is nog lang. Daarvoor zal het antwoord moeten gevonden worden op de vraag hoe het geweldsmonopolie van de G8 overwonnen kan worden.
Sinds honderd jaar vertellen de socialistische leiders dat een volksbeweging de macht in een kapitalistisch land kan veroveren als ze maar voldoende breed is. Maar net zoals ten tijde van Daens blijkt dat hoe breder de volksbeweging, hoe openlijker politie en leger de massa's onderdrukken. "Wanneer de burgerij en haar functionarissen hun toevlucht nemen tot extreme weerstandsmaatregelen dan verschrikt dat de intellectuelen", schreef Lenin. "Zij zouden 'bereid' zijn het socialisme te erkennen, indien de mensheid in één slag in het socialisme zou springen, zonder lawaai, zonder strijd, zonder tandengeknars van de uitbuiters. Zonder de veelvuldige pogingen van de kant van die uitbuiters om de oude stand van zaken te bewaren, of langs een omweg in stilte te herstellen. En ook zonder herhaalde tegenaanvallen van het revolutionaire geweld tegen dergelijke pogingen."3

Iedere sociale beweging die een ander maatschappij wil zal het repressie-apparaat moeten overwinnen. Wie deze waarheid niet wil zien, ontzegt zichzelf de mogelijkheid een maatschappij zonder uitbuiting te realiseren.

Verdeel en heers
Berlusconi, Bush, Verhofstadt en Schröder willen de beweging verdelen en de inhoudelijke discussie afleiden. Niet het structurele geweld dat de levenshoop van miljarden mensen beknot, staat ter sprake, maar de stenen en molotovcocktails van het verzet. Verhofstadt eist dat de NGO's officieel afstand nemen van diegenen die geweld gebruiken.
"Er zijn niet de 'goede' tegenstanders van de globalisering, die 'erkend' worden door de regeringen, goed gekanaliseerde betogingen organiseren en toegelaten worden in de salons van de internationale diplomatie aan de ene kant, en de 'slechte' opposanten die stenen werpen op de ordestrijdkrachten en de winkels vernielen die symbool staan voor een gemarchandiseerde wereld. Wij weigeren die indeling te maken", stelde Marc-Raoul Jennar van Oxfam terecht.4 Het is die principiële opstelling die de beweging sterk maakte. Dat begrijpen ook de Acht, en daarom blijven zij in hun slotverklaring op de splitsing hameren.
1 G8 Statements on Violence and the Death at Summit. Genoa, July 21. http://www.usembassy.it. • 2 Soy4life, Politieprovocaties en het geweldsmonopolie, Indymedia België, 21 juli. • 3 Lenin, Oeuvres, tome 26, blz. 416. • 4 Christian Losson, Libération, 16 juli 2001.

Speciaal dossier Genua in Solidair (http://www.solidair.org)

- Wat betekent Genua voor de arbeidersstrijd? (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5518)

- Maatregelen tegen komende manifestaties in België (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5540)

- Dagboek uit Genua van Lise en Brecht (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5517)

- Hier staat de generatie van de sociale rechtvaardigheid (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5520)

- De rol van het Genoa Social Forum: meer dan duizend organisaties (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5522)

- Wil je de top van Laken mee voorbereiden? (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5523)

- De andere wereld draagt een naam: het socialisme (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5524)

- De G8: wie zijn dat? (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5529)

- De strategie van de spanning tegen de beweging van de hoop (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5532)

- Vincent werd gefolterd (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5534)

- Nachtelijke razzia bij Genoa Social Forum (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5535)

- "Mijn dochter werd gefolterd" (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5541)

- Juristen en advocaten vechten politieterreur aan (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5542)

- Vader vermoorde Genua-betoger wijst echte schuldige aan (http://www.ptb.be/solidaire/article.phtml?lang=2&obid=5562)

Je kan het speciaal nummer van Solidair 'Genua-Chili' en de 4 daaropvolgende nummers (zonder verplichting) gratis ontvangen door een mailtje te sturen naar redactie@solidair.org.