arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zaterdag 21 Juli in Genua
Vandaag is de grote finale betoging gepland: de International mass demonstration, er worden 100.000 manifestanten
verwacht van over de hele wereld. Op weg naar de afspraakplaats van onze delegatie kruisen we al een deel van de
betoging. De betoging zou normaal pas om 14u vertrekken maar door de omvang van de massa vertrekken de eerste
betogers reeds rond 12u. We ontmoeten al een indrukwekkende Griekse delegatie van de PAME en de KKE. Als we
vertrekken bevinden we ons in een zee van rode vlaggen, en klinkt overal "genova libera". De inwoners van Genua
steunen de betogers door voor afkoeling te zorgen met water. Ze gieten water vanaf hun terassen op de massa wat met
veel applaus en gejuich onhaald wordt. Dit illustreert het vreedzame karakter van de manifestatie, er lopen heel wat
gezinnen mee met kleine kinderen en oudere mensen. Als er een helikopter voorbij vliegt of de politie in zicht komt,
wordt de sfeer soms wat grimmiger: er wordt "assassini" gescandeerd of men steekt beide handen in de lucht. Onze
spandoek omringd door rode vlaggen wordt gretig gefotografeerd door pers en andere betogers.
Het verhoopte aantal betogers blijkt ruim overschreden: de organisatoren spreken van 200.000 manifestanten, de
politie houdt het bij 150.000. Wat ons opvalt is een grote delegatie van de Partito Communista Rifondazione. Ook de
vakbonden zijn indrukwekkend vertegenwoordigd: van Italiaanse kant zijn er de COBAS, FIOM en CCIL. Maar ook uit
Frankrijk (CGT), Duitsland (IG Metal) en Griekenland (PAME) zijn delegaties aanwezig. Er stappen ook vele
derdewereldbewegingen mee, zoals Drop the Dept, Jubilee South, ATTAC,... En natuurlijk het blok van het Genoa Social
Forum zelf die het hele gebeuren organiseren. Verder nog de Allianza Anticapitalista, Verdi, veel Koerden,
milieubewegingen, vredesactivisten, Ligua Ambiente, Conféderation paysanne, enz. Een aantal bewegingen besloten niet
deel te nemen na het geweld van de dag voordien, ondermeer OXFAM en Christian Aid. Zoals alle andere dagen zorgde
Indymedia voor een alternatieve verslaggeving door zich zelf in de massa te bewegen, naast de traditionele media.
In de loop van de betoging beslissen we dat Lise naar voor trekt om foto's te nemen. De betoging gaat erg traag
vooruit en we zetten ons neer om even te rusten. In de verte zien we een grote rookwolk. Plots zijn er steeds meer
mensen die beginnen terug te keren. Voor we goed beseffen wat er gebeurt zien we vlakbij ons een wolk traangas. We
lopen zo snel mogelijk weg, maar als we achter ons kijken zien we de politie die ons op de hielen zit en vliegen de
traangasgranaten over ons. Dit komt als een volkomen verrassing want er is totaal geen sprake van geweld of
vernielingen in het gedeelte van de betoging waar wij ons bevinden. We zijn dan ook bijzonder verontwaardigd over
dit politiegeweld en ongerust aangezien Zohra hoogzwanger is. In de verwarring verliezen we Tino uit het oog. Er zit
niets anders op dan terug te keren naar de plaats van vertrek, waar we Lise en Tino hopen terug te vinden.
Lise bevindt zich ondertussen in het eerste deel van de betoging. Door het politie-optreden is de manifestatie
namelijk in twee delen gesplitst. Het eerste deel trekt verder richting eindpunt van de betoging, opgejaagd door een
cordon van de politie. De betogers blijven een wolk van traangas achter zich zien. Als Lise aankomt op het eindpunt
van de betoging begint men het podium, dat daar opgesteld stond, af te breken. De bedoeling was hier een grote
meeting te houden, wat enkel gebeurd is vooor de top van de manifestatie. De mensen zijn ongerust door het steeds
dichterbij komen van de politie en het traangas. De organisatoren roepen om naar waar de mensen zich veilig kunnen
begeven.
Na 5 uren van verwarring vinden we elkaar uiteindelijk terug, iedereen is gelukkig ongedeerd. Op televisie zien we
de vernielingen die door enkelen zijn aangericht, maar ook het brutale geweld van de flikken op gewone betogers. De
groep waarmee we televisie kijken reageert geschokt.

Lise en Brecht
PVDA-jongeren