arch/ive/ief (2000 - 2005)

Simpel gezegd: 'Milosevic is suïcidaal'. Dit is nogal onheilspellend. Milosevic vertegenwoordigt de krachten in Servië die zich verzetten tegen de Verenigde Staten. Dit is een vaststaand feit, dat losstaat van het feit of je Milosevic 'mag' of 'niet mag'.

Ik maakte deel uit van een groep van drie mensen die twee en een half uur met president Milosevic hebben gesproken, nadat we een congres in Servië hadden bijgewoond. Hij is vastberaden, hij is 'cynisch' over de bedoelingen van de Amerikaanse regering. (Ik heb cynisch tussen aanhalingstekens gezet, omdat ik denk dat zijn inzichten juist zijn). Hij is heel rustig. Bovenal, hij is ervan overtuigd dat het tij in Servië ten gunste van de socialisten en hun nationale bondgenoten begint te keren. Eerlijk gezegd kreeg ik in mijn gesprekken met gewone mensen ter plaatse ook die indruk. Maar of hij nou gelijk heeft of niet, waar het om gaat, is: hij is optimistisch en hoopvol. Gestimuleerd door discussie. Vastberaden om te leiden. Enthousiast over de toekomst. Niet suïcidaal.

Hij is ook erg koppig. Dat is een beruchte Servische eigenschap. Hoe meer je een Serviër vertelt wat hij moet doen, hoe meer hij zich zal verzetten. Dat is een van de redenen waarom ze de Duitse nazi's tot wanhoop dreven.

Juist omdat de Socialistische Partij (SPS) aan kracht toeneemt en omdat Milosevic en de socialisten het verzet tegen de dominantie van de Verenigde Staten leiden, is het mogelijk dat de Amerikaanse regering, die duidelijk de touwtjes in handen heeft in het huidige Joegoslavische regime, het niet haalbaar acht om een showproces voor Milosevic op te voeren in Den Haag.

In plaats daarvan zouden ze kunnen beslissen om hem te vermoorden.

Voordat u deze suggestie meteen van de hand wijst, bedenkt dan eerst nog even over wie we het hebben. Het establishment van de Verenigde Staten is de UCK-terroristen blijven financieren en trainen, terwijl ze schandelijke misdaden in Kosovo, Zuid-Servië en Macedonië begingen. De Verenigde Staten ondersteunden het UCK terwijl die 90 procent van de niet-Albanezen uit Kosovo verjaagde. Het establishment van de Verenigde Staten heeft bewust burgertreinen, huizen en de Servische televisie gebombardeerd gedurende de aanvallen van 1999 op Joegoslavië.

Voor zulke mensen speelt moraal geen rol. Moord is een praktische kwestie: kan het onze zaak helpen of schaden? Dat is de vraag.

En dat is het probleem met het vermoorden van Milosevic. Ze willen geen martelaar van hem maken. Dus hebben ze een nepscenario uitgewerkt en dat verspreid in de media. In dit scenario wordt Milosevic afgeschilderd als een gestoord figuur met zelfmoordneigingen.

Dit scenario verscheen in de New York Times van 2 april. Denk eraan dat de Times niet zo maar een krant is. Het komt het dichtst bij een officiële stem van het Amerikaanse establishment. Vandaar dat dit artikel, dat suggereert dat Milosevic suïcidaal is, serieus genomen moet worden.

Het zelfmoordargument is verwerkt in een stuk over de arrestatie van Milosevic. Vanaf het begin is het stuk misleidend. Het begint al met de kop: 'Servische autoriteiten maken met arrestatie Milosevic eind aan confrontatie'.

De meeste mensen lezen alleen de kop. Deze kop suggereert duidelijk dat door het initiatief van de DOS-regering een gevaarlijke situatie vreedzaam is opgelost, 'een eind aan de confrontatie'. Dus DOS probeerde problemen te voorkomen, terwijl Milosevic daarentegen, zoals geïmpliceerd wordt, die problemen veroorzaakte.

Hoe liggen de feiten? Het waren de DOS-autoriteiten die jeeps met geblindeerde ramen, vol met gewapende mannen in zwarte uniformen, naar het huis van Milosevic stuurden. Zij waren het die ieder commentaar weigerden, omdat ze een paar jeeps niet de moeite waard vonden om zich druk over te maken. Was het onder deze omstandigheden niet logisch dat Milosevic en zijn medestanders dachten dat ze hem kwamen vermoorden? Vervolgens mobiliseerde DOS honderden, en later letterlijk duizenden leden van de 'speciale politie' die bivakmutsen en panty's over hun hoofd hadden. Ooggetuigen vertelden mij dat sommigen van de 'speciale politie' een niet-Servo-Kroatische taal spraken. Deze mannen werden rondom het huis van Milosevic en in heel Belgrado gestationeerd. Was dit geen extreme provocatie? Waarom deed het DOS-regime deze dingen?

Hadden ze wellicht ontdekt dat Milosevic een of andere vreselijke misdaad had begaan, zodat ze hem onmiddellijk moesten arresteren?

Ten eerste verklaart dat nog niet de anonieme jeeps, of wel? Ten tweede varieerden gedurende de confrontatie de persberichten over de zogenaamde aanklachten tegen Milosevic al naargelang welke woordvoerder van DOS met welk westers persbureau sprak. Een politiefunctionaris verklaarde: 'Miodrag Vukovic zei dat de oorspronkelijke aanklachten machtsmisbruik en corruptie, die de staat bijna honderd miljoen dollar heeft gekost, waren en dat Milosevic een straf van maximaal vijf jaar gevangenis boven het hoofd hing, als hij veroordeeld wordt.'

Andere DOS-leden meldden, dat de zogenaamde aanklachten veel ernstiger waren.

Waar het om gaat is, gezien het onvermogen van de DOS-leiders om het zelfs maar eens te worden over een specifieke aanklacht of aanklachten, wat ineens de noodzaak was om Milosevic te arresteren. Is het niet logisch dat deze noodzaak niet gebaseerd was op een behoefte aan rechtvaardigheid, maar eerder op een behoefte om Milosevic zo snel mogelijk achter de tralies te krijgen of om zeep te helpen, om tegemoet te komen aan het ultimatum van 31 maart dat de Amerikaanse regering had gesteld?

Dat de voorkeur van de Amerikaanse regering voor de uitkomst van het Milosevic 'vraagstuk' uitging naar het vermoorden van hem en zijn trouwste aanhangers, blijkt wel uit de stroom van nieuwsberichten die plotseling verschenen met titels als 'Milosevic: het eindspel' en 'Slobo: de laatste akte' en 'Laatste tegenstand Milosevic'. Na de jarenlange besmeuring van het Servische volk, konden sommige mensen een zeker enthousiasme over het vooruitzicht van de vernietiging van dit symbool van koppig Servisch verzet tegen de Amerikaanse hegemonie niet onderdrukken.

De door DOS gecreëerde 'noodsituatie' werd in werkelijkheid opgelost door Milosevic. Zelfs terwijl Milosevic in onderhandeling was met DOS, was DOS volgens nieuwsberichten bezig met de voorbereiding van een aanval op zijn verblijfplaats en vertelden zij de pers dat hij zich niet over zou geven. Maar hij gaf zich wel over en wel vrijwillig om 'een eind te maken aan de confrontatie'. Zij waren degenen die probeerden een burgeroorlog te forceren en hij was degene die dat voorkwam.

Als ze nauwkeurig hadden willen zijn, had de kop van de Times deze feiten moeten weergeven, zoiets als: 'Milosevic maakt einde aan confrontatie door vrijwillige overgave aan DOS-autoriteiten'. Dat heeft een heel ander politiek effect, niet waar?

Verderop komt het artikel ter zake, dat wil zeggen op het thema zelfmoord: 'Zarko Korac, een Servische vice-premier, zei dat Milosevic met zijn wapen had lopen zwaaien tijdens de onderhandelingen en dat hij had gedreigd om zichzelf, zijn vrouw Mirjana Markovic en zijn dochter Marija om te brengen. Korac zei dat Milosevic in slechte toestand verkeerde maar dat hij uiteindelijk had ingestemd met overgave om levens te sparen.'

'Een hoge Servische regeringsfunctionaris zei dat Zoran Djindjic, de Servische premier, een afgevaardigde, Cedomir Jovanovic, had gestuurd die meer dan een dag in onderhandeling was geweest met Milosevic en zijn familie. De functionaris bevestigde het verhaal van Korac door te zeggen dat de stemming van Milosevic sterk wisselde en dat hij erover sprak om zichzelf en zijn familie om te brengen.'

Twee dingen over deze alinea. Ten eerste wordt Zarko Korac geciteerd zonder dat we ook maar iets van hem te weten komen, behalve zijn huidige positie in de DOS-regering. Aangezien hij wordt geciteerd als bron met betrekking tot het gedrag van Milosevic, is het dan niet van belang dat wij iets over hem weten? Is hij een neutrale getuige? Is hij een vijand van Milosevic?

Ten tweede impliceert de Times dat Korac een directe getuige was van het zogenaamde vreemde gedrag van Milosevic. Deze indruk wordt in de tweede alinea versterkt, doordat de suggestie wordt gewekt dat het verhaal van Korac wordt bevestigd door Cedomir Jovanovic, die volgens de Times bij de onderhandelingen aanwezig was. Maar als je de tweede alinea zorgvuldig leest, blijkt dat de Times Jovanovic helemaal niet citeert. In feite is de vermelding van de aanwezigheid van Jovanovic bij de onderhandelingen irrelevant voor het artikel - behalve om de geloofwaardigheid te verhogen van een zekere (naamloze) 'hoge Servische functionaris', die zoals ons wordt verteld 'het verhaal van Korac heeft bevestigd door te zeggen dat de stemming van Milosevic sterk wisselde en dat hij erover sprak om zichzelf en zijn familie om te brengen'.

Zarko Korac is niet zo maar een politicus. Hij is tamelijk berucht in Servië. Al tien jaar lang verschijnt hij regelmatig op de westerse televisie als een deskundige Joegoslavische psycholoog. Gebruik makend van deze titel herhaalt hij tot vervelens toe de aanklacht dat Serviërs lijden aan collectieve paranoia. Ze dénken alleen maar dat de Verenigde Staten en Duitsland terroristen in Kroatië, Bosnië en Kosovo financieren. Ze verbéelden zich dat de NAVO het op het Servische volk voorzien heeft in hun voortdurende poging om multi-etnisch Joegoslavië te vernietigen. Ze zijn alleen maar onder de illúsie dat ze allemaal uit Kosovo verdreven zijn, dat ze met verarmd uranium gebombardeerd zijn en dat het tribunaal in Den Haag is ingesteld om hun leiders te vernietigen. Zoveel paranoia, zo weinig tijd.

Ik sprak met een woordvoerder van de SPS, Vladamir Kershylanin, en hij heeft de verklaringen bij SPS leider Banislav Ivkovic, die aanwezig was tijdens de hele onderhandeling, gecontroleerd.

Ivkovic zegt dat Zarko Korac niet bij de onderhandelingen aanwezig is geweest. Nog geen minuut.

Dat wil dus zeggen dat de Times een zeer schadelijk beeld presenteert van de mentale conditie van Milosevic op basis van een getuigenis van een Milosevic-hater, die zijn leven heeft gewijd aan het belasteren van de Servische cultuur, en die in ieder geval Milosevic niet heeft geobserveerd tijdens de onderhandelingen. En dan 'bevestigt' de Times ook nog eens de misleidende getuigenis van Korac door een naamloze functionaris te citeren, die klaarblijkelijk ook niet bij de onderhandelingen aanwezig was. Om het helemaal af te ronden 'citeert' de Times deze echte of verzonnen functionaris in een zin, die zo is opgesteld dat het leidt tot de verkeerde indruk dat Cedomir Jovanovic aanwezig was bij de onderhandelingen, waardoor de haastige lezer het idee krijgt dat hij een ooggetuigenverslag heeft gekregen.

Dat is wel veel valse informatie om in twee kleine alinea's te proppen, niet waar?

Als de Times had geprobeerd om onbevooroordeelde journalistiek te bedrijven, wat zou de krant dan anders hebben kunnen doen?

Om te beginnen hadden ze ons iets kunnen vertellen in de geest van: 'Zarko Korac, een psycholoog wiens beschuldigingen over de paranoia van het Servische volk hem tot een zeer controversieel figuur in Joegoslavië hebben gemaakt, en die niet aanwezig was, heeft gemeld dat Milosevic tijdens de onderhandelingen onstabiel gedrag vertoonde'.

Vervolgens had de Times iemand uit het kamp van Milosevic moeten vragen om te reageren op de beschuldigingen van Korac. Zou dat niet eerlijk zijn geweest? Om beide kanten te belichten? Is dat niet wat een krant hoort te doen?

Als de Times de moeite had genomen om het verhaal bij de SPS te controleren, hadden ze hetzelfde te horen gekregen als ik: 'In feite was Milosevic redelijk kalm, wat verbazingwekkend is gezien de bedreiging voor hemzelf, zijn familie en zijn medestanders. Waarom vertelt Korac, die niet eens aanwezig was, deze leugens over het gedrag en de stemming van Milosevic? Wij zijn bang dat dit een poging is om het publiek te laten denken dat Milosevic suïcidaal is. Op die manier kan, in het waarschijnlijke geval dat het door de DOS gecontroleerde, of zullen we zeggen het door de Verenigde Staten gecontroleerde Servische rechtssysteem Milosevic niet kan breken, waardoor het onmogelijk zal worden om een behoorlijk schijnproces op te voeren, het regime Milosevic ombrengen in de gevangenis en zeggen dat hij zelfmoord heeft gepleegd.'

Zoals ook al door anderen is beargumenteerd is de aanval op Milosevic een aanval op het Servische volk. De beste manier om te voorkomen dat de Amerikaanse regering hem laat vermoorden, is om de mediacampagne die zij voeren om Milosevic als suïcidaal te bestempelen, te ontmaskeren. Laten we er alles aan doen om het publiek duidelijk te maken dat het een dekmantel is om hem te kunnen vermoorden en laten we optreden voor zijn onmiddellijke invrijheidsstelling. Zijn misdaad is verzet tegen agressie. Laten we de echte oorlogsmisdadigers in de gevangenis zetten: Clinton, Blair, Albright, Fischer, Solana en Schröder.