Wie tegen is wordt gecriminaliseerd

De EU wordt uitgebreid, zowel in de diepte als qua aantal deelnemende landen; de NAVO breidt uit, ook wat betreft het aantal deelnemende landen als wat betreft de actieterreinen dat de organisatie zich toeeigent (operaties buiten het eigen territorium) en de economische globalisering schrijdt verder. Al is internationalisering op zich een nobele zaak, het baart ons en steeds grotere delen van de bevolking zorgen.
De globalisering is er een op maat van de multinationals; de bevolkingen – in het bijzonder in het zuiden - en het milieu zijn er de dupe van. Het is geen toeval dat de instellingen van de Verenigde Naties steeds meer buiten spel worden gezet en/of hun werking wordt uitgehold ten voordele van ‘gesponsorde’ instellingen en instituties waarop geen democratische controle mogelijk is.
De Navo, maar ook de plannen voor een (in de Navo-ingebedde) uitgewerkte Europees defensiesysteem maakt van de wereld een steeds gevaarlijker plaats om te leven. Het zet ontwapeningsakkoorden onder druk of holt die uit. Het kadert in een logica van macht, i.p.v. internationaal partnerschap.
De EU heeft nog steeds geen fatsoenlijk sociaal luik en het democratisch tekort wordt er alleen maar groter op. De besluiten worden in achterkamertjes genomen. En als de bevolking zoals bijvoorbeeld in Ierland n.a.v. het ‘Verdrag van Nice’, de kans krijgt om zich uit te spreken in een referendum, dan wordt het bezwaar dat daar tot uiting komt gewoon genegeerd. De Ieren zullen als bedanking voor de verwerping van die verdragen van Nice, een hoop propaganda over zich geen krijgen en opnieuw naar de stemlokalen worden geroepen. Men heeft het de Denen n.a.v. hun verwerping van het Verdrag van Maatsricht ook al eens gelapt. Als hint aan de bevolking kan dat tellen.

Niet gehoord.
In deze context hoeft het niet te verwonderen dat het protest toeneemt. In de mate dat het protest ook niet gehoord wordt, hoeft het zelfs niet te verwonderen dat het uit de hand loopt, zoals laatst in Göteborg n.a.v. de EU-top daar. Een aantal mensen is ondertussen zo teleurgesteld dat ze een gemakkelijk doelwit worden van provocaties. Verschillende getuigenissen laten er geen twijfel over bestaan: het optreden van de Zweedse ordehandhavers was minstens ‘onhandig’ én er waren provocateurs aan het werk. Maar ook de opiniemakers hebben niet nagelaten de protesten in een slecht daglicht te stellen. De toonzetting in de media was en is van dien aard dat het in se legitieme, en vreedzame protest gecriminaliseerd wordt. Als men vervolgens in een vooruitblik naar het Belgisch Voorzitterschap van de EU en de te verwachten manifestaties hier, alleen maar ultra’s aan het woord laat, dan lijkt het erop dat men de Belgische najaars-acties, op voorhand al wil criminaliseren.
Gaat het om een bewuste strategie om het protest in diskrediet te brengen? Het zou ons niet verwonderen. Maar het is alleszins zo dat het de mogelijkheid biedt om het protest te marginaliseren. Nog los van de vraag of vandalisme en straatgeweld iets zou kunnen verwezenlijken, is het duidelijk dat dit mechanisme nefast werkt voor de democratische aspiraties van het anti-globaliseringsprotest. De meerderheid van vreedzame protesten in Göteborg zijn omwille van de gebeurtenissen vrijwel volledig genegeerd, en wat erger is: de eisen die ze meedroegen werden niet gehoord.

Krachtsverhoudingen.
Als het protest enig effect moet sorteren, dan zal dat alleen maar kunnen als het kan rekenen op ten minste de morele steun van brede lagen van de bevolking. Alleen door het opbouwen en uitbouwen van zo’n brede coalitie van sociale, democratische, ecologische e.a. bewegingen zal in staat blijken de krachtsverhoudingen te veranderen in hun voordeel en in het nadeel van zij die winsten laten primeren op milieu, menswaardigheid en ontwikkeling.

De KP zal deelnemen aan de acties n.a.v. de het Belgisch Voorzitterschap en zal hetgene doen dat binnen haar mogelijkheden ligt om te voorkomen dat opnieuw de inhoud van de protesten zal overschaduwd worden door straatgeweld. Daarom roept de KP ook op tot een zo breed mogelijke mobilisatie zodat de eisen van deze terechte protestbewegingen niet langer van tafel kunnen worden geveegd.

arch/ive/ief (2000 - 2005)