arch/ive/ief (2000 - 2005)

Beste Stefaan ,  (gericht aan voorzitter van Oxfam-Solidariteit)

Met stijgende verbazing las ik uw antwoord op de tekst die door verschillende noord-zuid militanten werd ondertekend, en die dus allerminst een persoonlijke oprisping is van Marc Vandepitte.

Zelf steun ik reeds jaren, zoals je weet met woord en daad, het werk van OXFAM-Solidariteit, van wie ik steeds de onafhankelijke en vrijmoedige opstelling t.a.v. de internationale machtsgroepen heb geapprecieerd. Daarom precies sloeg jullie beslissing- vanuit het aanvoelen dat zij deze trein niet mocht missen, zelfs al waren er geen sluitende garanties over de eindbestemming van de rit, noch of hij niet helemaal in de juiste richting reed (cit. uit interne discussienota die pas maanden na de beslissing werd verspreid) - bij me in als een bom. Dat deze onafhankelijkheid nu zomaar te grabbel wordt gegooid zonder ernstige discussie kan erbij mij helemaal niet in.

In je antwoord op onze tekst schrijf je: Soms hebben we het gevoel dat we teveel met onszelf discussiëren. Als je daarmee bedoelt dat de discussie over het CFP beperkt is gebleven tot de top van OXFAM-Solidariteit dan ben ik het volmondig met je eens. Het heeft me geschokt dat ik in geen enkele van de publicaties die de donateurs nochtans regelmatig toegestuurd krijgen ook maar één woord heb kunnen lezen over CFP en de toetreding van OXFAM-Solidariteit. Nochtans lees ik in je antwoord :We willen openingen slaan naar een debat met een breder publiek. Il faut le faire !

In de interne nota die je begin deze maand hebt verspreid - en die dus beter de titel: ’vijgen na pasen’ had meegekregen - lees ik verder bijna niets dan tegenargumenten voor de toetreding tot CFP, maar tegen dat alles zijn zgn. garanties ingebouwd!?:Niet dat Oxfam-Solidariteit afziet van haar kritiek op de privatiseringsbeweging in de wereld of op praktijken van concrete bedrijven; integendeel wordt dit als een kans gezien om deze kritiek bespreekbaar te maken met het bedrijfsleven wordt in de ‘interne nota’ gesteld en in jouw antwoord vraag je je luidop af : Men kan ons uiteraard verwijten naïef te zijn. Het gaat duidelijk om krachtsverhoudingen.Welke krachtsverhouding denken de NGO’s t.a.v. MNO’s dan wel te ontwikkelen door hun handje op te houden om wat kruimels op te vangen? Naïviteit lijkt me in deze context meer dan een understatement !

Neen, ik denk niét dat ik over meer gezond verstand beschik dan jullie, maar misschien geeft onderstaand citaat wel de belangrijkste ruis weer waardoor dat gezond verstand momenteel bij jullie wordt overstemd: Eens het CFP op kruissnelheid draait, kan er jaarlijks 200 miljoen BF in de pot terechtkomen Als we ervan zouden uitgaan dat alle zes NGO;s ongeveer evenredig veel middelen daarvan toegewezen krijgen voor hun projecten, zou dat niet minder dan 30 à 35 miljoen per jaar voor Oxfam-Oxfam-Solidariteit betekenen ofwel een verhoging met 40% van onze huidige normale eigen fondsenwerving.

Als het ware om zichzelf te overtuigen wordt er even verder nog stoer aan toegevoegd: De utopie van een rechtvaardige wereld komt geen stap dichterbij door te blijven wachten tot het zich in één keer helemaal realiseert. Een waarheid als een koe waaraan ik weliswaar een andere wil toevoegen: Die rechtvaardige wereld zal er zeker niet komen door zich te compromitteren met die krachten die de éérste verantwoordelijken zijn voor de structurele ónrechtvaardigheid in de wereld.

Om mijn protest tegen deze beslissing - zowel tegen de inhoud ervan als tegen het beslissingsproces - een symbolische maar toch concrete vorm te geven, vraag ik hierbij de terugbetaling van de renteloze SOLIDARITEITSOBLIGATIE van 20.000 BEF die ik pas begin dit jaar onderschreef, en die bedoeld was om de verbouwing van de nieuwe gebouwen mee te realiseren.

Vermits OXFAM-Solidariteit nu toch aan centen geraakt via Fons Verplaetse kan ik beter bij hem of zijn kompanen ten rade gaan om mijn geld voortaan rendabel en ‘etisch’ te beleggen.

Stefaan,

Ik wens jou en de andere verantwoordelijken een jaar- eeuw- en millenniumwissel vol gewetensonrust en met voldoende moed om inderdaad uit het CFP-initiatief te stappen en deze heilloze beslissing te herzien.

Bezorgde en solidaire groeten van Toon Danhieux